ഓര്‍മ്മയില്‍ എന്നെന്നും താലോലിക്കാന്‍ ആഹ്ള്ളദാകരമയാ, ആനന്ദകരമായ ഒരു കലാസന്ധ്യ സമ്മാനിച്ച എല്ലാ കലാകാരന്മാര്‍ക്കും, കലാകാരികള്‍ക്കും അത് നന്നായി Organise ചെയ്ത MAP ന്റെ ഭാരവാഹികള്‍ക്കും ഒരായിരം നന്ദി പറയുന്നു.
നിറമാര്‍ന്ന, നിറവാര്‍ന്ന, ആത്മാവിനെ തൊട്ടുണര്‍ത്തുന്ന ഹൃദ്യമായ കലാനുഭവത്തിലൂടെ അനുവാചകരെ ആനയിച്ച ഈ കലാസന്ധ്യ വേറിട്ട അനുഭവമായിരുന്നു. യു.കെ. മലയാളി സമൂഹത്തില്‍ സംഭവിക്കുന്ന ആശാവഹമായ മാറ്റത്തിന്റെ നിറകുടമായിരുന്നു ഈ കലാസന്ധ്യ.
പൗണ്ടിന്റെ തിളക്കത്തില്‍ കണ്ണും, മനവും, ഒരു ദശവര്‍ഷത്തോളം മയങ്ങി പോയെങ്കിലും ഒരു ഞെട്ടലോടെ സ്വത്വം തിരിച്ചറിഞ്ഞ ഒരു ജനതയുടെ ആഹ്ലാദാരവങ്ങളായിരുന്നു കലാസന്ധ്യയില്‍ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയത്.
ആശാവഹമായ ഒരു സൈക്കോളജിക്കല്‍ മ്യൂട്ടേഷന് നാം അറിയാതെ വിധേയരാവുകയാണെന്ന് തോന്നുന്നു.
ഇത് ഒരു അനിവാര്യമായ പരിണാമമാണ്. ജീവിതത്തിന് പ്രത്യാശ നല്‍കുന്ന പരിണാമം. അതിജീവനത്തിന് കലകള്‍ നല്‍കുന്ന സ്‌നേഹോപഹാരത്തിലൂടെയുള്ള സൗഹാര്‍ദ്ദത്തിന്റെ നൂതന ചക്രവാളം ആണ് നമ്മില്‍ ഉയര്‍ന്നു വരുന്നത്. മതങ്ങള്‍ പപരാജയപ്പെട്ടിടത്തുനിന്ന് അതിരുകള്‍ ഇല്ലാത്ത ഒരുമയുടെ സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ ആലപിക്കുവാന്‍ കലകള്‍ നമ്മെ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു. അതിരുകള്‍ ഇല്ലാത്ത സ്‌നേഹ സൗഹാര്‍ദ്ദങ്ങളുടെ ഒരു കൂട്ടായ്മയായിരുന്നു ഈ കലാസന്ധ്യ വേദിയായത് Portsmouth ന്റെ അതിര്‍ത്തികള്‍ കടന്ന് Southampton, Littlehampton, Chichester, PPetersfield തുടങ്ങി South-en England ലെ കലാകാരന്മാര്‍ MAP ന്റെ നേതൃത്വത്തില്‍ ഒരു വേദിയില്‍ അണിനിരന്നു. Portsmouth University യില്‍ പഠിക്കുന്ന പഞ്ചാബി വിദ്യാര്‍ത്ഥി വിദ്യാര്‍ത്ഥിനികള്‍ അവതരിപ്പിച്ച നൃത്തശില്പം മായ്ക്കുന്ന അതിര്‍വരമ്പുകളുടെ ഉത്തമ ദൃഷ്ടാന്തം.
ജാതി മതഭേദമെന്യേ, രാഷ്ട്രീയ ഭേദമെന്യേ അതിര്‍വരമ്പുകള്‍ ഇല്ലാതെ നാം ഒരുമിക്കുമ്പോള്‍ ഒരുമയുടെ അമൃതധാരയാണ് ഉറവയെടുക്കുന്നത്. 
കലഹപ്രിയരായ മതാനുയായികളും, അവരെ വെല്ലുവിളിച്ച് ശബ്ദ കോലാഹലങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്ന ബുദ്ധിജീവികളും വിദ്വേഷത്തെ ബോംബുകളാക്കി പരസ്പരം പോരാടിച്ച് മരിക്കാന്‍ വെമ്പുന്ന രാഷ്ട്രീയ നേതൃത്വവും ഈ ഭൂമണ്ഡലത്തെ പ്രക്ഷുബ്ധവും കൂടുതല്‍ അന്ധകാരം നിറഞ്ഞതുമാക്കി മാറ്റുകയാണ്.
കലങ്ങി മറിഞ്ഞ് പ്രക്ഷുബ്ധമായി പ്രവഹിക്കുന്ന ഒരു നദി അതിന്റെ സ്വത്വം വീണ്ടെടുക്കുന്നത് അതില്‍ വന്ന് ഭവിക്കുന്ന നൂതന നീര്‍ച്ചാലുകളാലാണ്.
അതിരുകള്‍ ഇല്ലാതെ ഒരുമയുടെ സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ ആലപിക്കുന്ന കലാസന്ധ്യകളാല്‍ ഒരുക്കപ്പെടുന്നത് ചെറു ദീപമാണ്.അന്ധകാരത്തെ ഉച്ഛാടനം ചെയ്യുന്ന  ദീപം. അതിന്റെ പ്രകാശം നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളെ ദീപ്തമാക്കട്ടെ.

അരുത്‌ കാട്ടാളാ...........അരുത്‌!!!!!

യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഒരു മലയാളിയുടെ സ്‌നേഹിക്കാനും നിസ്വാര്‍ത്ഥമായ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളിലൂടെ മറ്റുള്ളവരെ സഹായിക്കാനുമുള്ള പ്രവണതകള്‍ പൂവിടര്‍ന്ന് പരിലസിക്കുന്നത് അവന്‍ പ്രവാസിയാകുമ്പോഴാണെന്നു തോന്നുന്നു. പ്രവാസിയാകുമ്പോള്‍ അവന്റെ മുന്നില്‍ വിരിയുന്നത് സ്‌നേഹസൗഹാര്‍ദ്ദങ്ങളുടെ നൂതന ചക്രവാളമാണ്. പരിചയപ്പെടുകയും, അടുത്തിടപെടുകയും, അയല്‍ക്കാരായിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരില്‍ നമ്മുടെ ഉറ്റ ബന്ധുക്കളെയും സുഹൃത്തുക്കളെയും കാണാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു എന്നത് കൊണ്ട്ആണ് സൗഹാര്‍ദ്ദത്തിനെ ഈ നൂതന തലത്തെത്തിക്കുന്നത്.
നാട്ടിലെപോലെ മതപരവും രാഷ്ട്രീയവും, സാമൂഹികവും, സാമ്പത്തികവുമായ കടുത്ത വേര്‍തിരിവുകള്‍ ഇവിടെയില്ല. മത്സരങ്ങളില്ല, എന്നതു തന്നെ ഇവിടെയുള്ള സൗഹാര്‍ദ്ദങ്ങള്‍ക്ക് ഊഷ്മളത പകരുന്നു. നൂതന ചൈതന്യം പകരുന്നു.
പോര്‍ട്‌സ്മൗത്തിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇതു നൂറു ശതമാനം ശരിയാണ്. സൗഹാര്‍ദ്ദത്തിന്റെ സ്‌നേഹത്തിന്റെയും സഹകരണത്തിന്റെയും ഐക്യത്തിന്റെയും പരിമളം പരത്തിക്കൊണ്ട് എത്രയോ പരിപാടികളാണ് ഇന്ന് നാം നടത്തുന്നത്. മതപരവും, സംഘടനാപരവും, കലാകായിക തലത്തിലുമുള്ള എത്രയോ പരിപാടികളാണ് സ്‌നേഹസൗഹാര്‍ദ്ദ സഹകരണങ്ങളില്‍ വിജയപ്രദമായി നടന്നത്.
സ്‌നേഹ സൗഹാര്‍ദ്ദ സഹകരണങ്ങളാണ് പ്രവാസികളായ നമ്മുടെ ഈ കൊച്ചു സമൂഹത്തിന്റെ  അടിത്തറ. അതില്‍ നാം സന്തോഷിക്കുന്നു... ആഹ്ലാദിക്കുന്നു... അഭിമാനിക്കുന്നു...
നാം പ്രതിജ്ഞാബദ്ധരാണ് - ഇതിന് തുരങ്കംവയ്ക്കാന്‍ ആരെയും അനുവദിക്കില്ല.
സാധാരണക്കാരായ നമ്മുടെയിടയില്‍ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവാറുണ്ട്. അത് മുഖാമുഖം പറഞ്ഞ് തീര്‍ക്കാനുള്ള ചങ്കൂറ്റവും ത്രാണിയും നമ്മുക്കുണ്ട്.
പക്ഷേ, വേദനാ ജനകമാ ഒരു സംഭവവികാസമാണ് ഈ കഴിഞ്ഞ ദിവസം Water looville യില്‍ അരങ്ങേറിയത്.
നമ്മുടെ സമൂഹത്തില്‍ ആരേയും എപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും സഹായിക്കാന്‍ സന്നദ്ധരായി ഒരു കുടുംബത്തിനെതിരായി ഒരു ഒളിയുദ്ധം.അത് ആ കുടുംബംതോട് ചെയുതാ ദ്രോഹം മാത്രമല്ലാ,സമാധാനത്തില്‍ കഴിയുന്നാ ഈ സമുഹത്തോടുള്ള യുദ്ധപ്രഖ്യാപനം ആയി കാണേണ്ടിവരും.ഒറ്റപ്പെട്ട ചിലരുടെ കുത്സിതശ്രമങ്ങളിലൂടെ ഒരു സമുഹം മുഴുവനും അതിനടു വ്യഥകള്‍ അനുഭവിക്കുന്ന നിര്‍ഭാഗ്യകരമായ അവസ്ഥാവിശേഷം സംജാതമാകുന്നു!!
മതാപിതാക്കള്‍ അപകടകരമായ സാഹചര്യത്തില്‍ കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരുത്തി ജോലിക്കു പോകുന്നു എന്ന് കാണിച്ച് കുഞ്ഞുമക്കള്‍ പഠിക്കുന്ന സ്‌കൂള്‍ അധികൃതര്‍ക്ക് പരാതി എഴുതി. ഇംഗ്ലീഷ് കാരല്ല ഈ പരാതി നല്‍കിയിരിക്കുന്നത്. നമ്മുടെ ഇടയിലുള്ള ആ കുടുംബവുമായി ഏറ്റവും അടുത്ത ആരോ ആണ് ഈ ആപല്‍ക്കരമായ നീക്കം നടത്തിയിരിക്കുന്നത്. ചെറിയ സംഭവങ്ങളെ പര്‍വ്വതീകരിച്ച് സത്യവിരുദ്ധമായി ഏതോ തരത്തില്‍ സംജാതമായ പക തീര്‍ക്കാനാണ് ഈ അജ്ഞാത 'മാന്യന്‍' ശ്രമം നടത്തിയിരിക്കുന്നത്. അജ്ഞാതനായ പ്രിയ സ്‌നേഹിതാ.... താങ്കള്‍ ഏത് ഇരുണ്ട യുഗത്തിലാണ് ജീവിക്കുന്നത്? മുഖം മുഖം കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു തീര്‍ക്കാനുള്ള തന്റേടവും ത്രാണിയും താങ്കള്‍ക്കില്ലെങ്കില്‍ നിശബ്ദനായിരിക്കുക. ഏറ്റവും അടുത്തറിയാവുന്ന ഒരു കുടുംബത്തിലെ കുഞ്ഞുമക്കളെ മാതാപിതാക്കളില്‍ നിന്നകറ്റി സോഷ്യല്‍ സര്‍വ്വീസിന് ഏല്‍പിച്ചു കൊടുക്കാനുള്ള താങ്കളുടെ നിഗൂഡ ശ്രമം വിജയിക്കില്ല. ക്ഷമിക്കണം, താങ്കള്‍ ബുദ്ധിയും ഹൃദയവും ഇല്ലാത്ത ഇനത്തില്‍പ്പെട്ട മനുഷ്യവര്‍ഗ്ഗത്തിന് അപവാദമായ ഒരു പ്രത്യേക ജീവിയാണെന്ന് പറയേണ്ടി വന്നതില്‍ ഖേദമുണ്ട്. ഇത്തരം വിഷവിത്തുകളെ നാം തിരിച്ചറിഞ്ഞു മുളയിലേ നുള്ളിക്കളയേണ്ടതുണ്ട്. സ്വന്തം കുഞ്ഞുമക്കളുടെ കണ്ണുകളില്‍ ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും സ്‌നേഹത്തോടെ നിങ്ങള്‍ക്കു നോക്കുവാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍ ജഗുപ്സവഹമായ ഈ നീക്കം നടത്തില്ലായിരുന്നു. സാമൂഹികമായി ഇത്തരം വിഷവിത്തുകളെ നാം ബഹിഷ്‌ക്കരിക്കണം.
അകാരണമായി ബലിയാടാക്കപ്പെട്ട കുഞ്ഞുമക്കളോടും കുടുംബത്തോടും ശുഭാസംസകള്‍ അര്‍പ്പിക്കുന്നു.

അഭിവന്ദ്യ സാമ്പ്രിക്കല്‍ പിതാവിന്റെ വരവ് അറിയിച്ചുകൊണ്ടുള്ള കാഹളനാദം മുഴങ്ങിയപ്പോള്‍ തന്നെ പല വിധത്തിലുള്ള ആഹ്ലാദാരവങ്ങളുടെയും കോലാഹലങ്ങളുടെയും തുടക്കമായി.
അങ്ങയെ സര്‍വ്വാത്മനാസ്വാഗതം ചെയ്തുകൊണ്ടുള്ള ആഹ്ലാദാരവങ്ങള്‍ ഒരുവശത്ത് മറ്റൊരു ഭാഗത്ത് പൂര്‍വ്വകാല അനുഭവങ്ങളുടെയും സമീപസ്ഥലങ്ങളിലുള്ള സംഭവവികാസങ്ങളെ വിലയിരുത്തി, പിതാവ് മിക്കവാറും കുടത്തിലെ ഭൂതത്തെ തുറന്നു വിടും എന്നൊക്കെയുള്ള ഭയാശങ്കകള്‍....
ഇത്തരം വാദ കോലങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ സമചിത്തതയോടെ ആണ് അങ്ങ് യു.കെ.യുടെ പല ഭാഗങ്ങളിലും യാത്ര നടത്തി. ദുഃഖത്തിലും സന്തോഷത്തിലും സമചിത്തത കൈവിടാതെ, പുകഴ്ത്തലുകളിലും അപവാദങ്ങളിലും ചാഞ്ചാടാതെ ഒരു സ്ഥിര പ്രജ്ഞനെപ്പോലെയുള്ള അങ്ങയുടെ നിറഞ്ഞ സാന്നിദ്ധ്യം ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു അനുഗ്രഹമാണ്.
നിത്യസ്‌നേഹത്തിന്റെ ചൈതന്യമാര്‍ന്ന അങ്ങയുടെ മുഖത്ത് വിടരുന്ന പുഞ്ചിരി സ്‌നേഹത്തിന്റെ പ്രഭ ചുറ്റും വിതക്കുന്നു.
അങ്ങയുടെ നിറസാന്നിദ്ധ്യം ദുര്‍ബലരായ ഞങ്ങളെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്ന എല്ലാ വാദകോലാഹലങ്ങളുടെയും എല്ലാത്തരത്തിലുള്ള വാദ പ്രതിവാദങ്ങളുടെയും തുടക്കം സ്‌നേഹരാഹിത്യം ആണെന്നു വാദപ്രദിവാദങ്ങള്‍ ഭിന്നിപ്പിന്റെ വിത്തുകള്‍ വിതക്കുമ്പോള്‍ സ്‌നേഹം ഒരുമയുടെ സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ രചിക്കുന്നു. പക്ഷെ, നിര്‍മ്മലനായ പിതാവേ...ദുര്‍ബലരായ ഞങ്ങള്‍ സ്‌നേഹരാഹിത്യത്തിന്റെ അടിമകളാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് ഞങ്ങള്‍ കൂപ്പുകരങ്ങളുമായി  ആരാധനാലയത്തിലേക്ക് ാേടി എത്തുന്നത്. അല്പം സ്‌നേഹത്തിന്റെ ഉറവുകള്‍ ഹൃദയത്തില്‍ സംജാതമാക്കാന്‍.
പണവും ആഡംബരങ്ങളും ഒന്നും മര്‍ത്യനെ സ്വതന്ത്രരാക്കില്ല എന്ന് ഞങ്ങള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
ആരാധനാലയങ്ങളിലെ ശാന്തി തീരം ഹൃദയത്തില്‍ സ്വാന്തനത്തിന്റെ കുളിര്‍മഴയും സ്‌നേഹത്തിന്റെ പ്രഭയും നിറയ്ക്കുമെന്ന് ഞങ്ങള്‍ അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്.
പക്ഷെ പരിശുദ്ധനായ പിതാവെ സമീപകാല സംഭവങ്ങള്‍ ആ മഹിമകള്‍ക്കും അനുഭവങ്ങള്‍ക്കും മായം കലര്‍ത്തപ്പെടുന്നതുപോലെ തോന്നുന്നു. ഒരുമയുടെ വേദികളില്‍ ഭിന്നിപ്പിന്റെ വിഷവിത്തുകള്‍ എങ്ങനെ വിതക്കപ്പെട്ടു? ഈ ചോദ്യം ഞങ്ങള്‍ പരസ്പരം ചോദിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് 2-3 വര്‍ഷങ്ങള്‍ ആകുന്നു. സീറോ മലബാര്‍ എന്ന ശബ്ദം മുഴക്കത്തോടെ പ്രതിധ്വനിക്കുമ്പോള്‍ ശാന്തിയും സമാധാനവും സംജാതമാകുന്നതിന് പകരം അശാന്തിയുടെ അപസ്വരങ്ങള്‍ എങ്ങിനെ ചുറ്റും വ്യാപിക്കുന്നു?
എന്റെ ഈ സന്ദേഹം സീറോ മലബാറിന്റെ ഔദ്യോഗികമായി നിയുക്തനായ ഒരു വൈദികനുമായി രണ്ടു വര്‍ഷം മുമ്പു പങ്കുവച്ചു.
അപ്പോള്‍ നിഷകളങ്കനും സഭയോട് നൂറു ശതമാനം കൂറു പുലര്‍ത്തുന്ന ആ വൈദികന്‍ എന്നോട് ഒരു സംഭവകഥ പങ്കുവച്ചു.
സംഭവം നടക്കുന്നത് മഹാരാഷ്ട്രയിലെ ഒരു സിറ്റിയില്‍. പ്രവാസികളായ ക്രൈസ്തവര്‍ ഒരുമിക്കുന്നു. അവരില്‍ ക്രൈസ്തവ സഭയിലെ എല്ലാ വിഭാഗങ്ങളില്‍ പെടുന്നവരുമുണ്ടായിരുന്നു. അവര്‍ ഒരുമയോടെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. സ്‌നേഹവും സൗഹാര്‍ദ്ദവും സഹകരണവും അവരുടെ ഹൃദയത്തില്‍ സംജാതമായതിന്റെ പ്രതിഫലനമായി അവര്‍ ഒരുമയോടെ പള്ളി പണിതു. പള്ളിയോട് അനുബന്ധിച്ചു വസ്തുവകകള്‍ ഉണ്ടാക്കി.
ഒരുമയോടെ ഒരു ജനത നീങ്ങുന്നതു കണ്ടപ്പോള്‍ സാത്താന്‍ വിത്തു വിതച്ചു.
ഒരു ചോദ്യം പെട്ടെന്ന് ഉയര്‍ന്നു വന്നു.ഈ പള്ളിയും വസ്തുവകകളും ഏത് സഭയുടെ ഉടമസ്ഥാവകാശത്തിലാണ്. താരതമ്യേന സീറോ മലബാര്‍ അംഗസംഖ്യ കൂടുതലുള്ള ആ ഇടവക സഭാധികാരികള്‍ അവകാശവാദം ഉന്നയിച്ചു. മറ്റുള്ളവര്‍ അതിനെ എതിര്‍ത്തു. കോടതി കയറി കേസും വക്കാണവുമായി. അവസാനം പള്ളിയും വസ്തുവകകളും സര്‍ക്കാര്‍ ഏറ്റെടുത്തു.
ഈ ചരിത്രം ഇനി ലോകത്തിന്റെ ഒരു മൂലയിലും ആവര്‍ത്തിക്കപ്പെടാതിരിക്കുന്നതിനുള്ള മുന്‍കരുതലുമായാണ് ഞാനിവിടെ എത്തിയിരിക്കുന്നത്.
അച്ചന്‍ അത് പറഞ്ഞവസാനിച്ചപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ക്രൂശിതനായ രൂപത്തിലേക്ക് നോക്കി നിശബ്ദനായി.എനിക്ക് ഒന്നും പറയാനുണ്ടായിരുന്നില്ല.
അങ്ങനെ ലോകം മുഴുവന്‍ നേടിയാലും സ്വന്തം ആത്മാവിനെ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയിട്ട് എന്ത് ഫലം എന്ന് പ്രബോധിപ്പിച്ചവനെ ഞങ്ങള്‍ സക്രാരിയില്‍ ബദ്ധനസ്ഥനാക്കി, ഒരു പുതുേയുഗ മുദ്രാവാക്യം ഉണ്ടാക്കി. ആത്മാവ് നഷ്ടപ്പെട്ടാലും ലോകം മുഴുവന്‍ നേടിയെടുക്കുക. ഇടയന്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച വഴിയിലൂടെ ഞങ്ങള്‍ നീങ്ങി. ഞങ്ങള്‍ ഇന്ന് കലഹപ്രിയരാണ്. ഇന്ന് യു.കെ.യിലെ പല ഇടവകകളും കുരുക്ഷേത്ര യുദ്ധഭൂമിക്ക് സമാനമാണ്. സഹോദരങ്ങള്‍ പരസ്പരം കൊന്നൊടുക്കാന്‍ ആയുധമേന്തിയിരിക്കുന്ന കാഴ്ചയാണ് ചുറ്റും.
വൈദികരുടെ മുഖത്തും ഹൃദയത്തിലും ഉള്ള ശാന്തിയും സമാധാനവും എന്നേ നഷ്ടപ്പെട്ടു. പുതിയ സാമ്രാജ്യങ്ങള്‍ വെട്ടിപ്പിടിക്കാന്‍ പടനയിക്കുന്ന ആര്‍മി ജനറലിന്റെ ഭാവചലനങ്ങും മുഖഭാവങ്ങളുമാണ്. പരിശുദ്ധ പിതാവേ യുദ്ധോന്മുഖരായ ഈ ആര്‍മി ജനറല്‍ മാരെ തിരിച്ച് വിളിച്ച് ഹൃദയത്തില്‍ അല്പം സ്‌നേഹം ഉള്ള ഇടയന്മാരെ, വിളകള്‍ പാകമായ ഈ കൃഷി ഇടങ്ങളിലേക്ക് അയക്കാന്‍ അങ്ങയ്ക്ക് കൃപയുണ്ടാകണമേ...!
കാലാന്തരത്തില്‍ അങ്ങ് ഒരു ആര്‍മി ജനറലിന്റെ കുപ്പായം ധരിക്കില്ലെന്ന പ്രത്യാശയോടെ...

മഞ്ഞ് പെയ്ത് ഇറങ്ങുമ്പോള്‍

എനിക്ക് ഒരു സ്വപ്‌നം ഉണ്ട്.

മഞ്ഞ് പെയ്ത് ഇറങ്ങുന്ന പ്രഭാതത്തില്‍ വസ്ത്രങ്ങള്‍ എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ച് പൂര്‍ണ്ണ നഗ്നനായി പാദരക്ഷകള്‍ ഇല്ലാതെ, ഭൂമിയുടെ ഓമന പുത്രനായി കളങ്കമില്ലാതെ ഈ തെരുവീഥികളിലൂടെ നടക്കണമെന്ന്.

അങ്ങനെ ചെയ്താല്‍ എന്നെ പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ദൃശ്യവും അദൃശ്യവുമായ എല്ലാവിധ ദുരഭിമാനങ്ങളില്‍ നിന്ന്, അഭിമാനങ്ങളില്‍ നിന്ന് മുക്തനാകാന്‍ കഴിയുമെന്ന് ഒരു വ്യാമോഹം എനിക്കുണ്ട്. അഭിമാനം,ആത്മാഭിമാനം,അഹങ്കാരം ഇങ്ങനെ പലവിധ നാമരൂപങ്ങളില്‍ അറിയപ്പെടുന്ന വസ്തുത പ്രകൃതിവിരുദ്ധമായ ഒരു സംഗതിയാണെന്ന് അനുദിനം ബോധ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

പരിണാമത്തിന്റെ ഏതോദിശയില്‍ നഷ്ടപ്പെട്ട വാലിന് പകരം സംഭവിച്ച ഒരു അപ ഭ്രംശമാണ് അഭിമാനം എന്ന വാല്.

ബോധപൂര്‍വ്വം നാം ഇതിനെ തിരിച്ചറിയുകയും തിരസ്‌ക്കരിക്കേണ്ടതുമാണ്.

ഒരുവന്‍ എന്തിനെക്കുറിച്ച് അഭിമാനിക്കുന്നുവോ അത് അവന്റെ തടവറയാണ്. തടവറ നല്കുന്ന  സുരക്ഷിതത്വമാണ് അഭിമാനിക്കുന്നവന്റെ സുരക്ഷിതബോധം. തടവറയ്ക്കപ്പുറമുള്ള ലോകത്തെക്കുറിച്ച് അവനോട് സംസാരിക്കുന്നത് സൂക്ഷിച്ച് വേണം. അല്ലെങ്കില്‍ അവര്‍ നിങ്ങളെ ഭസ്മമാക്കും.

ഈ സുന്ദരമായ ലോകത്തെ മലീമസമാക്കുന്നത് അഭിമാനികളുടെ അഭിമാനം നിലനിര്‍ത്താനുള്ള നിരന്തര ശ്രമത്തിന്റെ പരിണിതഫലന മാണ്.

എല്ലാ യുദ്ധങ്ങളും ഉടലെടുക്കുന്നത് അഭിമാനം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള തത്രപ്പാടില്‍ നിന്നാണ്. അഭിമാനം മിഥ്യയാണ്. അത് ജീവനില്ലാത്ത  പ്രേതമാണ്.

അഭിമാനം ബാധിച്ചവന്റെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങല്‍ പ്രേതബാധിതനെപ്പോലെയാണ്.

പക്ഷേ നിര്‍ഭാഗ്യത്തിന് സമൂഹം അംഗീകരിച്ച പ്രവര്‍ത്തന രീതിയാണത്.

 നമ്മുടെ ദുരന്തം തുടങ്ങുന്നത് അഭിമാനികളുടെ രംഗപ്രവേശനത്തോടെയാണ്. അതിന് സാമൂഹ്യമായ അംഗീകാരവും വാഴ്ത്തപ്പെടലും ലഭിച്ചതോടെ ദുരന്തം പൂര്‍ണ്ണതയിലെത്തുകയാണ്.

സെലിബ്രേറ്റി  കളും അവരെ വാഴ്ത്തുന്നവരും പ്രകൃതിയുടെ സമവാക്യങ്ങളെ തകിടം മറിക്കുന്നവരാണ്.

നന്മകളുടെ മുന്നില്‍ നാം കൂപ്പുകരങ്ങളുമായി നിന്നുപോകും. അത് പ്രപഞ്ചത്തിലെ നന്മകളുടെ, പ്രകാശത്തിന്റെ അതുല്ല്യതയാണു ,അജയ്യതയാണ് . കാക്കകളുടെ അംഗീകാരമില്ലെങ്കിലും കുയിലുകള്‍പാടും. അവാര്‍ഡുകളും അംഗീകാരങ്ങളും ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ഗാനഗന്ധര്‍വ്വന്‍ യേശുദാസ് പാടിക്കൊണ്ടെയിരിക്കും .മരണത്തിലും പാടും.

നന്മകള്‍ സ്വയം പ്രകാശിതമത്രെ. സ്‌നേഹം എന്ന നിരു  ഉപാധിക ഊര്‍ജ്ജ പ്രവാഹത്തിന് തടസ്സം സൃഷ്ടിക്കുന്നത് അഭിമാനം ആണ്.

യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ സ്‌നേഹം എന്ന ഊര്‍ജ്ജപ്രവാഹത്തിന് സംഭവിക്കുന്ന അപഭ്രംശമാണ് അഭിമാനം.

അഭിമാനിക്കുന്ന മനസ്സുകള്‍ക്ക് സ്‌നേഹിക്കാന്‍ കഴിയുകയില്ല.

നമ്മെ ചൂഴ്ന്നു നില്‍ക്കുന്ന അഭിമാനത്തിന്റെ ഒരായിരം തലങ്ങളുള്ള നീരാളിപ്പിടുത്തങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കുകയും അതില്‍നിന്ന് മുക്തമാവുകയും ചെയ്താല്‍ മാത്രമെ ഭൂമിയില്‍ യഥാര്‍ത്ഥ സൗഹാര്‍ദ്ദവും സഹകരണവും നിലനില്‍ക്കുകയുള്ളൂ. ഇത്തരം സൈക്കോളജിക്കല്‍ മ്യൂട്ടേഷനിലൂടെ കടന്നുപോകാതെ നമുക്ക് അതിജീവിക്കാനാവില്ല. ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്ന പോര്‍ട്‌സ്മൗത്തിൽ  മഞ്ഞ് പെയ്തിറങ്ങുന്ന പ്രഭാതത്തിനായി, എന്റെ തടവറയില്‍നിന്നുള്ള മുക്തിക്കായി...

വിദ്വേഷത്തിന്റെയും അക്രമണത്തിന്റെയും ശത്രുതയുടെ കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ ചുറ്റും വ്യാപിക്കുമ്പോള്‍ സമാധാനപ്രിയര്‍ ആശങ്കാകുലരാകാറുണ്ട്.
സാങ്കേതിതമായി ഒരു രാഷ്ട്രത്തെയും മതത്തെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നവരാണ് നാം. പക്ഷെ അടിസ്ഥാനപരമായി കേവലം ഭൂവാസികളാണ് നാം എല്ലാവരും. കേവലം ഒരു ഭൂവാസിയായ നാമും ഒരു പാക്കിസ്ഥാനി കൊലചെയ്യപ്പെടുമ്പോഴും ഒരു ഇന്ത്യക്കാരന്‍ കൊലചെയ്യപ്പെടുമ്പോഴും ഒരു നിശബ്ദ വേദന നമ്മുടെ ഹൃദയത്തില്‍ ഉറഞ്ഞു കൂടുന്നു.
സഹജീവികളെ ദ്രോഹിക്കുന്നതില്‍ നാം ആനന്ദം കണ്ടെത്തുകയാണെങ്കില്‍ അത് മാരകമായ മനോ വ്യതിയാനമാണ്. സ്വന്തം ശരീരത്തെ തന്നെ മുറിവേല്‍പിച്ച് ആനന്ദം കണ്ടെത്തുക. Self harming എന്ന രോഗത്തിന് അടിമകളാകുമ്പോഴാണ് ഈ മനോവ്യതിയാനും സംഭവിക്കുന്നത്. മഹാമാരിപോലെ വ്യക്തികളും, സമൂഹവും രാഷ്ടരവും ഇതുപടര്‍ന്നുപിടിക്ക്മ്പോള്‍ മഹായുദ്ധങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകുന്നു.
പുകയുന്ന രാജ്യാതിര്‍ത്തികളും വിദ്വേഷത്തിലും മത്സരത്തിലും അധിഷ്ഠിതമാവുന്ന നമ്മുടെ സാമൂഹിക ബന്ധ്ങളും ഒരു നാണയത്തിന്റെ രണ്ടു വശങ്ങള്‍പോലെ കലുഷിതമായ നമ്മുടെ മനോ വ്യാപാരങ്ങളുടെ പ്രതിഫലനമായി മാറുന്നു.
വൈദ്യശാസ്ത്രം പറയുന്നു നാം എത്ര ശുദ്ധിയുള്ള സാഹചര്യങ്ങളിലാണ് ജീവിക്കുന്നതെങ്കില്‍പോലും നമ്മുടെ ചുറ്റും ജീവ ഹാനി വരുത്തുന്ന മാരകമായ വൈറസുകളാലും മൈക്രോ ബാക്ടീരിയകളും നിറഞ്ഞതാണെന്ന്. ജീവഹാനിവരെ ഏല്‍പ്പിക്കുന്ന ഇവയോടുന്നും  വാളും പരിചയും എടുത്ത് നാം യുദ്ധം ചെയ്യുന്നില്ല.
നമ്മുടെ ശരീരത്തിലുള്ള ജീവചൈതന്യം ഇവയുടെ മാരകമായ ആക്രമണങ്ങളില്‍ നിന്നും അകറ്റി നിര്‍ത്തും. ആരോഗ്യകരമായ കുടുംബ സാമൂഹ്യ ബന്ധങ്ങളില്‍ നിന്ന് സംജാതമാകുന്ന പ്രഫുല്ലതയാണ് ലോക സമാധാനത്തിന്റെ അടിത്തറ.
നേരിട്ട് മുഖാമുഖം കാര്യങ്ങള്‍ പറയുന്നതും യുദ്ധം ചെയ്യുന്നതിലും ധീരതയുണ്ട്. ആ യുദ്ധത്തില്‍ ഒന്നുകില്‍ വീരമൃത്യുവരിക്കും അല്ലെങ്കില്‍ എതിരാളിയെ കൊല്ലം.. ഇതിലും ഹീനമായ യുദ്ധമാണ് ഒളിയുദ്ധം. തീവ്രവാദികള്‍ അനുവര്‍ത്തിക്കുന്ന ജഗുപ്സവഹമാ ആക്രമണപരമ്പരകള്‍...
തീവ്രവാദികളുടെ വേരുകള്‍ സമാധാനത്തില്‍ കഴിയുന്ന  നമ്മുടെ ഈ കൊച്ചു സമൂഹത്തിനും ഉണ്ട് എന്നു തോന്നുന്നു. നേരിട്ട് കാര്യങ്ങള്‍ മുഖാ മുഖം പറയാനുള്ള ചങ്കൂറ്റം അവര്‍ക്കില്ല. ഒറ്റക്ക് ഇരുളിലിരുന്ന് മറഌള്ളവരുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് പാരപണിയുന്നതാണ് അവര്‍ക്കിഷ്ടം. ഭീരുക്കളായ ഇവരില്‍ തീവ്രവാദത്തിന്റെ വിഷവിത്തുകള്‍ ഉണ്ട്. മഹായുദ്ധത്തിലേക്കു നയിക്കുവാനുള്ള വെടിമരുന്നുകള്‍ അവരിലുണ്ട്. ഇവരെ തിരിച്ചറിണം. ഷോക്ക് ട്രീറ്റ്‌മെന്റ് എന്ന നിലയില്‍ സാമൂഹകമാി ഇവര്‍ ബഹിഷ്‌ക്കരിക്കുകയും പിന്നീട് social healing ലൂടെ തിരിച്ച്കൊണ്ട്വരികയും വേണം.

Self-harming പോലുള്ള രോഗത്തിന് അടിമയായ ഇവരെ നമുക്ക് എത്രയും വേഗം അടിയന്തിര ചികിത്സയ്ക്കു വിധേയരാക്കേണ്ടതുണ്ട്. കാരണം മഹായുദ്ധങ്ങളിലേക്കും നയിക്കുന്ന തീപ്പൊരികള്‍ ഇവരില്‍ നിന്നാണ് സംജാതമാകുന്നത്.

                                                         

ഒരു കുഞ്ഞ് കരയുന്നു........

ഒരു കുഞ്ഞ് കരയുന്നു,

ഒരല്പം സാന്ത്വനത്തിനായി

ഒരിറ്റ് സ്നേഹത്തിനായി

ഒരു താരാട്ട് പാട്ടിനായി

മാതൃവാത്സല്യത്തിന്റെ സുരക്ഷിതത്തില്‍ അഭയം തേടാനായി

ഒരു കുഞ്ഞ് വീണ്ടും വീണ്ടും തേങ്ങി തേങ്ങി കരയുന്നു.........

ഇരുളിന്റെ മറവിലിരുന്ന് സംഘടനയുടെ നേര്‍ക്ക് പാരയുടെ ശരവര്‍ഷങ്ങള്‍ വര്‍ഷിക്കുന്ന പേരറിയാത്ത നാടറിയാത്ത വീടറിയാത്ത അജ്ഞാതനായ ഒരു സുഹൃത്തിനെപ്പറ്റികേട്ടപ്പോള്‍ തോന്നിയ വരികളാണ് മുകളില്‍ എഴുതിയത്..

ഏതാനും ആഴ്ചകള്‍ക്ക് മുമ്പ് നമ്മുടെ സംഘടന സസന്തോഷം ദേശീയ സംഘടനയുടെ കായിക മത്സരങ്ങള്‍ക്ക് വേദിയൊരുക്കി. Southern England ന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളില്‍ നിന്ന് വരുന്ന എല്ലാവര്‍ക്കുമായി നാടന്‍ ഭക്ഷണവിഭവങ്ങള്‍ നല്‍കാന്‍ നാമെല്ലാം വളരെ ഉത്സാഹത്തോടെ തയ്യാറെടുക്കുകയായിരുന്നു. അന്നാദ്യമായാണ് അജ്ഞാതന്റെ പാര സംഘടനയുടെ നെറുകയില്‍ പതിച്ചത്.

നിയമങ്ങള്‍ നിയമങ്ങളുടെ രക്ഷയ്ക്ക് വേണ്ടിയല്ലാ, പ്രത്യുത മനുഷ്യനന്മയ്ക്കാണെന്നുള്ള സാമാന്യ തത്വത്തെ താങ്കള്‍ അവഗണിച്ച് ചില സാങ്കേതിക പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ ഉയര്‍ത്തി അധികാരികളുടെ ശ്രദ്ധയില്‍പെടുത്തി വിശക്കുന്നവര്‍ക്ക് ഭക്ഷണം നല്‍കുക എന്ന സംഘടനയുടെ സദുദ്ദേശപരമായ നടപടികളെ താങ്കള്‍ തകിടം മറിച്ചു. പക്ഷേ സംഘടനാ നേതാക്കളുടെ സമയോചിതമായ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍കൊണ്ട് താങ്കളുടെ പാര ഉദ്ദിഷ്ടകാര്യപ്രാപ്തി നേടാതെ ശൂന്യതയില്‍ വിലയം പ്രാപിച്ചു. അതിന്റെ അതിതീവ്രമായ ഇച്ഛാഭംഗത്തില്‍ നിന്നായിരിക്യം താങ്കള്‍ ഇരുളിന്റെ മറവിലിരുന്ന് ശരവര്‍ഷങ്ങള്‍ തുടങ്ങി.

സമൂഹത്തിന്റെ പൊതുവായ ചില പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളോട് നീരസം തോന്നിയാല്‍ വിമര്‍ശിക്കാം, തെറ്റുകള്‍ ചൂണ്ടിക്കാട്ടാം, നല്ല മാതൃകകളെപ്പറ്റി താങ്കള്‍ക്ക് പറഞ്ഞ് കൊടുക്കാം അല്ലെങ്കില്‍ മാറി നില്‍ക്കാം. പക്ഷേ ഇരുളിന്റെ മറവിലിരുന്ന് പാരപണിയുന്നത് പിതൃശൂന്യമായ പ്രവര്‍ത്തിയാണെന്ന് ചിലര്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു.

എനിക്ക് ആ അഭിപ്രായമില്ല.

മനോവിശകലനത്തില്‍ താല്പര്യമുള്ളവര്‍ പറയുന്നു. സ്വയം മഹത്വവല്‍ക്കരിച്ച് ചിന്തിക്കുകയും പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു വ്യക്തിക്ക് തനിക്ക് ചുറ്റും ഉള്ള സമൂഹം താന്‍ അര്‍ഹിക്കുന്ന പരിഗണന നല്‍കുന്നില്ലെന്ന് തോന്നിയാല്‍ ഒരുതരം ചിത്തഭ്രമം ഉണ്ടാവുകയും അതില്‍ നിന്ന് ഇത്തരത്തിലുള്ള ഒറ്റയാന്‍ കുത്സിത പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നടത്തുമെന്നും പറയുന്നു.

എനിക്ക് ആ അഭിപ്രായമില്ല.

ചില പക്വമതികള്‍ പറയുന്നു. ഇത് ഒരു തരം ബാലചാപല്യമാണ് Just ignore it.

എല്ലാവരുടെയും നിസ്വാര്‍ത്ഥമായ ഫലേച്ഛയില്ലാത്ത പ്രവര്‍ത്തികളുടെ ഫലമായാണ് നമ്മുടെ അസോസിയേഷന്‍ ഈ നിലയില്‍ എത്തിയത്.

ഒറ്റയാന്‍ യുദ്ധങ്ങളിലൂടെ താങ്കള്‍ അതിന്റെ തേജസ് നഷ്ടപ്പെടുത്താന്‍ ശ്രമിക്കരുത്.

ഒരുപക്ഷേ താങ്കള്‍ ഒരു പുലിയാണെന്നു സ്വയം തോന്നിയാക്കാം. ഒരു പുലിയായിതന്നെ മറ്റുള്ളവര്‍ അംഗീകരിക്കണമെന്ന് താങ്കള്‍ ഉള്ളാലെ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാവും. പ്രൗഡത പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ചല്ല സ്‌നേഹം ആദരവും നേടേണ്ടത്. നമ്മെ എത്രപേര്‍ സ്‌നേഹിക്കുന്നു എന്നതില്‍ ആശ്രയിച്ചല്ല ജീവിത മഹത്വം കുടികൊള്ളുന്നത്. എത്രപേരെ നമുക്കു സ്‌നേഹിക്കാന്‍ കഴിയും എന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചാണ് ജീവിത മഹത്വം കുടുകൊള്ളുന്നത്.

 സ്വയം ഒരു പുലിയായി കരുതുന്ന താങ്കള്‍ക്ക് ഇതു വായിക്കാനുള്ള ക്ഷമ ഉണ്ടാകില്ല. ക്ഷമ ഉണ്ടായാല്‍ തന്നെ എന്നോടുള്ള പുച്ഛഭാവങ്ങള്ളാല്‍ താങ്കള്‍ എരിപൊരികുള്ളുകയാകാം.

ഇതിനെല്ലാം പ്രതിവിധി ഒന്നേ ഉള്ളു സ്‌നേഹിതാ....

നന്നായി ഉറങ്ങു.. നന്നായി വിശ്രമിക്കുക... ലീവ് എടുത്ത് അമ്മയുടെ  അടുത്തുപോവുക... അമ്മയുടെ മടിത്തട്ടില്‍ തലചായ്ച്ച് ഒന്ന് പൊട്ടിക്കരയുക. അപ്പോള്‍ മാതൃ വാത്സല്യത്തോടെ അമ്മ നെറുകയില്‍ തലോടും.

ആ നിമിഷം നിങ്ങള്‍ക്ക് ആത്മജ്ഞാനം ഉണ്ടാകാം. നിങ്ങള്‍ പുലിയല്ല എന്ന് നിങ്ങള്‍ തിരിച്ചറിയും. കേവലം ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യന്‍ ്മാത്രമാണ് നിങ്ങള്‍ എന്നും സ്‌നേഹിക്കാനും സ്‌നേഹിക്കപ്പെടാനും ആഗ്രഹിക്കുന്ന കേവലം ഒരു മനുഷ്യന്‍.. സമൂഹം അംഗീകരിക്കുന്ന മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളിലൂടെ അത് നേടാന്‍ മാതൃസ്‌നേഹം വഴിയും വെളിച്ചവുമായിതീരട്ടെ എന്ന് ആശിക്കുന്നു.

വിദ്വേഷവും പ്രൗഡതയും സ്വയം പുകഴ്ത്തലുകളും മൂലധനമായി മുന്നേറുന്ന താങ്കളെപ്പോലുള്ള ഒറ്റയാനകളോടുള്ള അളവറ്റ സ്‌നേഹത്തില്‍ നിന്നാണ് ഈ കുറിപ്പ് എഴുതുന്നത്.

താങ്കളെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ആവശ്യമുണ്ട്...

ഞങ്ങളെ താങ്കള്‍ക്കും.... നാം ഒന്നല്ലേ പ്രിയ സ്‌നേഹിതാ....

                                             

ഒരുമയുടെ സങ്കീര്‍ത്തനം

ജൂണ്‍ 23, യു.കെയും യൂറോപ്പിനെയും ലോകരാഷ്ട്രങ്ങളെയും സംബന്ധിച്ച്
വിധിനിര്‍ണ്ണായക ദിനം. ആ വിധിദിനത്തില്‍ തീരുമാനിക്കപ്പെടുന്ന, യുകെ.
യൂറോപ്പിയന്‍ യൂണിയനില്‍ തുടരണമോ അല്ലെങ്കില്‍ പുറത്തു പോകണമോ എന്ന്. വിധി
എന്തായാലും അത് ഒരു ചരിത്ര സംഭവമായിരിക്കും.  അതിന്റെ അലയൊലികള്‍
യൂറോപ്പതിര്‍ത്തിയില്‍ മാത്രം ഒതുങ്ങി നില്‍ക്കാതെ ലോകം മുഴുവന്‍
വ്യാപിക്കും.
വാര്‍ത്താ മാധ്യമങ്ങളില്‍ ഇന്ന് നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നത് പ്രശസ്തരും
പ്രമുഖരുമായവരുടെ വാദ പ്രദിവാദങ്ങളാണ്. എല്ലാ ചര്‍ച്ചകളും
കറങ്ങിത്തിരിയുന്നത് ചില ലാഭ നഷ്ടങ്ങളുടെ കണക്കുകളിലേക്കാണ്.
യൂറോ സോണില്‍ തുടര്‍ന്നാല്‍ ഉണ്ടാകുന്ന ലാഭനഷ്ടങ്ങള്‍, അതിനു
പുറത്തുപോയാല്‍ സംഭവിക്കാവുന്ന ലാഭനഷ്ടങ്ങള്‍........
കേവലം ലാഭനഷ്ടങ്ങളുടെ കണക്കുകളില്‍ മാത്രമാണ് ഭൂവാസികള്‍ ജീവിതം പടുത്ത്
ഉയര്‍ത്തിയതെങ്കില്‍ ഈ ഭൂമണ്ഡലം എന്നേ വെണ്ണീര്‍ ആകുമായിരുന്നു.
ലാഭനഷ്ടങ്ങളെക്കാള്‍ അതീതമായ ചില ശാശ്വത മൂല്യങ്ങള്‍ ഉണ്ട്. ഈ ശാശ്വത
മൂല്യങ്ങള്‍ രൂപപ്പെടുന്നത് നിത്യവും അവിരാമമായ ചില അമൂര്‍ത്ത പ്രേരണകളും
അഭിവാഞ്ചകളിലും ഊന്നിയാണ്.
ലാഭനഷ്ടങ്ങളെക്കാള്‍ അതീതമായ ഒരു തലത്തേപ്പറ്റി ചിന്തിക്കാനുള്ള പ്രാപ്തി
നമുക്ക് നഷ്ടപ്പെടുന്നത് തികച്ചും ഭീകരമായ അവസ്ഥീവിശേഷം സ്ംജാതമാകും.
ആധുനിക വാര്‍ത്താ വിനിമയ സാങ്കേതിക വിദ്യയുടെ വിസ്‌ഫോടനാത്മകമായ
വളര്‍ച്ചുടെ ഫലമായി ലോകം ഇന്ന് ഒരു ഗ്രാമ മായി മാറുന്നു അവസ്ഥയില്‍ നമുക്ക്
ചുറ്റും മതിലുകള്‍ പണിയാന്‍ വെമ്പുന്നത് കാലത്തിന്റെ മാറ്റം
ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ കഴിയാത്തതുകൊണ്ടാണ്.
ഉപാധികള്‍ ഇല്ലാത്ത സൗഹാര്‍ദ്ദ സഹകരണങ്ങളിലൂടെ മാത്രമേ മാനവരാശിക്ക് ഇനി
മുന്നോട്ട് പോകുവാന്‍ കഴിയൂ. കാലത്തിന്റെ അനിവാര്യമായ, അവിരാമമായ ഈ പരിണാമ
പ്രയാണത്തെ നാം പ്രതിരോധിക്കരുത്. അപ്പോള്‍ സ്വാഭാവികമായും എല്ലാ നദികളും
സമുദ്രത്തില്‍ പതിക്കുന്നതുപോലെ വരും കാലങ്ങളില്‍ എല്ലാ ജനപഥങ്ങളും
കൈകോര്‍ത്ത് പിടിച്ച് ഒരുമയുടെ സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ ആലപിക്കും.

സ്നേഹത്തിന്റെ അപ്പവും പ്രത്യാശയുടെ വിഞ്ഞും.

ഓശാനപ്പെരുന്നാള്‍,പെസഹ തിരുന്നാള്‍,Good Friday,ഉയര്‍പ്പ്തിരുനാള്‍ എല്ലാംതന്നെ സമുചിതമായും,ഭക്തി നിര്‍ഭരമായു ആഘോഷിച്ചു.എല്ലാംതന്നെ മംഗളകരമായി നടന്നു.സംഘാടകര്‍ക്കും അതിനോട്നുബന്ധിച്ചു പ്രവര്‍ത്തിച്ചാ എല്ലാവര്‍ക്കും  സന്തോഷിക്ക്യം ആഹാളാദിക്ക്യം,ആനന്ദിക്ക്യം......

എങ്കിലും എന്റു മനസ് മ്ലാനം ആയിരുന്നു.

ദേവാലയത്തില്‍ പല സുപരിചിതമായ മുഖങ്ങളും ഞാന്‍ കണ്ടില്ല.

ഞാന്‍ അന്വേഷിച്ചു......സ്നേഹിതാ എന്താ വരാതിരുന്നത്?

“ ഞങ്ങള്‍ക്ക് അതിന് അവിടെ ഇടം ഇല്ലല്ലോ”

ഞാന്‍-  “ദേവാലയത്തില്‍ എത്രയോ ഇരിപ്പിടങ്ങള്‍ നിങ്ങള് കാത്തിരിക്കുന്നൂ.....”

“ദേവാലയത്തില്‍ സ്ഥലം ഉണ്ടാവും,പക്ഷേ അവിടെ സന്നിഹിതരായിരുന്നു ചിലരുടെ ഹ്രദയത്തില്‍ ഞങ്ങള് ഉള്‍ക്കൊള്ളുവാനുള്ള സ്ഥലം ഇല്ലല്ലോ”.

ഞാന്‍ ചിന്തിതാനായ്......

കാരണങ്ങള്‍ തെടുപോള്‍ ഔധ്യോഗിക പക്ഷം പറയുന്നുണ്ട് ” ആരെയും വിലക്കിയിട്ട്ല്ലാ,എല്ലാവര്‍ക്കും ആരാധനലയത്തില്‍ക്ക് സ്വാഗതം..... ആരാധനലയത്തിനടു വാതിലുകള്‍ എല്ലാവര്‍ക്കുംമായി തുറക്കപ്പെട്ടിരുക്കുന്നു.......

എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് ഇത്രമാത്രം.

ഹ്രദയവതിലുകള്‍ അടക്ക്പെട്ട്റ്റ്‌ ആരാധനലയത്തിനടു വാതിലുകള്‍ തുറന്നുത് കൊണ്ട്എന്ത് പ്രയോചനം.....കണ്ണടച്ച് ഇരുട്ടക്കരുതേ....ഇരുട്ടുകൊണ്ട് ഒട്ടാ അടക്യന്‍ ശ്രമിക്കരുതെ

“ഠ” വട്ടം സ്ഥലത്ത് പ്രവസാ നൊമ്പരങ്ങള്‍ ഉള്ളിലൊളിപ്പിച് മുന്നോട്ടു നിങ്ങുന്ന കുറച്ചു കുടുംബങ്ങള്‍......വര്‍ഷങ്ങളായി അറിയുന്നവര്‍......സര്‍വോപരി ആരാധനലയത്തില്‍ ഒരിമിച്ചു സ്നേഹത്തിന്റെ അപ്പവും പ്രത്യാശയുടെ വിഞ്ഞും ഒരിമിച്ചു ഭക്ഷ്യക്കുകയും പാനം ചെയ്യുകയും ചെയുതവര്‍.......അവരുടെ ഇടിയില്‍

ഭിന്നിപ്പിന്ടു അപസ്വരങ്ങള്‍ ഉയരുംമ്പ്ള്‍ അത് സുര്യാസ്താമനതിനെഅപ്പുറം പോകാതിരിക്കാന്‍ വെളിച്ചംതിന്ടു മക്കള്‍ ജാഗ്രത പുലര്‍ത്തേണ്ടത് ഒരു അനിവാര്യതയായിരുന്നൂ....... പക്ഷേ

യുക്തിയില്‍ അകന്നു പോയവര്‍,ന്യായത്തിന്റെ പേരില്‍ അകറ്റപെട്ടവര്‍,

സേനഹത്താല്‍ ഒരിമിക്യ്ന്നുതെവരെ ഞാന്‍ അസ്വസ്ഥതനായിരിക്ക്യം......

മനുഷ്യ ബന്ധങ്ങളില്‍ സ്വാഭാവികമായി ഉണ്ടാകാവുന്ന വിദ്വേഷത്തിന്റെ വിഷാംശങ്ങളെ സ്വാംശീകരിക്കുന്ന  ദിവ്യമായ സന്ദേശമായിരുന്നു ക്രിസ്തു നാഥന്‍ സ്വന്ത ജീവത്യാഗത്തിലൂടെ നമുക്ക് കാണിച്ചുതന്നത്.ആ ദിവ്യാസ്നേഹം ഹ്രദയത്തില്‍ ഒപ്പിയെടുത്ത ചുറ്റും പ്രകശം പരത്തി മുന്നേറുന്നുത്തില്‍ നാം പരാജയം പെടുകയാണോ?

മറ്റ്ഒരു അവസരത്തില്‍ ഞാന്‍ എഴുതിയത് ഇവിടെ ആവര്‍ത്തിക്ക്ന്നൂ.....

നാം ഭൂവാസികള്‍ എല്ലാം പരസ്പരം ബന്ധിതമായ ചങ്ങലയിലെ കണ്ണികള്‍പോലെയാണ്. ഒരു കണ്ണിയിലെ താളം തെറ്റലുകള്‍ ചുറ്റും വ്യാപിക്കും. അങ്ങ് അകലെ പൂന്തോട്ടത്തില്‍ വിരിയുന്ന ഒരു പുഷ്പത്തിന്റെ ആഹ്ലാദം നമ്മുടെ ഹൃദയത്തിന്റെ ലോലമായ തന്ത്രികളില്‍ അതിലോലമായ സന്തോഷം ജനിപ്പിക്കും.

നമുക്ക് ഏതായാലും ഒരു സ്വപ്‌നം കാണാം. ഭിന്നിച്ചു നില്‍ക്കുന്നവര്‍, ഒരുവട്ടമേശയ്ക്ക് ചുറ്റും കൂടിയിരുന്ന് സ്‌നേഹത്തില്‍, സൗഹൃദത്തില്‍ സംസാരിച്ച് ഭിന്നിപ്പുകള്‍ അവസാനിപ്പിച്ച്, ഒരേ പാനപാത്രത്തില്‍ നിന്ന് സ്‌നേഹത്തിന്റെ വീഞ്ഞ് പാനംചെയ്ത് ജീവന്റെ അപ്പവും ഭക്ഷിച്ച് സന്തുഷ്ടരാകുന്നത്.

അങ്ങിനെ സംഭവിച്ചാല്‍ ചുറ്റും അതിന്റെ ദീപ്തി വിടരും. പരസ്പരം മത്സരിക്കുന്ന പങ്കാളികള്‍ സൗഹൃദത്തിലും സ്‌നേഹത്തിലുമാകും. വിവാദങ്ങളും വിദ്വേഷങ്ങളും സ്‌നേഹത്തിനും സഹകരണത്തിനും വഴിമാറും. കുടുംബങ്ങളില്‍ സന്തുഷ്ടി നിറയും.

മാപ്പ് ചോദ്യക്കുന്നു.......

 പരസ്പരം വേദനിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു നമ്മുക്ക് ഒരു സാമ്രാജ്യം പടുത്തുയര്‍ത്തണ്ടാ......അങ്ങനെ വേണ്ടാ നമ്മുക്ക് ഒരു സ്വര്‍ഗരാജ്യവും...

പരസ്പരം കാണുംബോള്‍ ഹ്രദയം തുറന്നു ചിരിക്യാനും....

ഹ്ര്‍ദ്യമായ, ഉഷ്മള്ളമായ ഹസ്തദാനം നല്കാനും നമുക്ക് കഴിഞ്ഞഇല്ല്ങ്ങില്‍ നാം പറയുന്നുതും,നേടുന്നതും എല്ലാംതന്നെ വ്യര്‍ഥം.....

സദ്‌ഉദേശത്തോടെ പറഞ്ഞതാണ്.....

ആരെങ്കിലും വേദനിപ്പിച്ചുവെങ്ങില്‍ ഹ്രദയം തുറന്നു മാപ്പുചോദിക്കുന്നു......

ഏല്‍പ്പിച്ചു ഉത്തരവാദിത്തം ഭംഗിയായി നിര്‍വഹിച്ചു സ്ഥാനം ഒഴിയുന്ന ജോഷിയുടെയും,Deepa George ന്ടുയും നേതൃത്വത്തില്‍ള്ളാ എല്ലാ കമ്മിറ്റി അംഗങ്ങള്‍ക്കും ഹ്രദയം നിറഞ്ഞ നന്ദി പറയുന്നു.പൊതുയോഗംത്തില്‍ ഉയര്‍ന്നുവന്ന ചര്‍ച്ചകള്‍ക്കും വിമര്ശനങ്ങള്‍ക്കും ഉചിതമായ മറുപടി നല്‍കിയ secretary  Deepa George നും വിമര്‍ശനംങ്ങളെ  സമചിത്തതയോടെ നേരിട്ടാ ചെയര്‍മാന്‍ ജോഷിക്കും പ്രത്യേകം നന്ദി പറയുന്നു.ആരോഗ്യകരമായ വിമര്‍ശനംങ്ങള്‍ സംഘടനയുടെ വളര്‍ച്ചയുടെ അനിവാര്യതയാണ്!!

വിമര്‍ശനങ്ങള്‍ സമചിത്തതയോടെ നേരിടുകന്നത് നേതൃത്വത്തിനടു  ശ്രഷ്ടാ ഗുണങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ്. ആ ശ്രഷ്ടാതാ ആവോളം പ്രകടിപ്പിച്ചാ എല്ലാവര്‍ക്കും ഒരായിരം നന്ദി.

പുതിയതായ്‌ സ്ഥാനം ഏല്‍ക്കുന്ന ചെയര്‍മാന്‍ ഷാജിക്കും,  General secretary ലാലുവിനും മാറ്റ് എല്ലാ ഭാരവാഹികള്‍ക്കും കമ്മിറ്റി അംഗങ്ങള്‍ക്കും ഒരായിരം വിജയാആശംസകള്‍ നേരുന്നു.

ആദരാഞ്ജലികള്‍.......

.....അന്നുമുതല്‍ കവിത എന്നോടൊപ്പംമുണ്ട്-ഒരുതുള്ളി വെളിച്ചമായി;ആഴം അറിയാത്ത ഒരു പൊരുളായി: നാളെ ഒഴിഞ്ഞ്‌കൊടുക്കേണ്ട് വാടകവീട്നെങ്ങില്‍പ്പോലും ഈ ഭൂമിയെ ഞാനുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന സ്നേഹത്തിന്ടു കണ്ണിയായി; ഒരിക്കലും പൂര്‍ണ്ണമായും അറിയാത്ത എനധോ ആയി: കവിത എന്നോടൊപ്പംമുണ്ട് ഉണ്ട്..........(ഭൂമിക്ക് ഒരു ചരമഗീതം)

മണ്ണിനടു ഗന്ധവും വിണ്ണിനടു വെണ്മയും ഉള്ള കവിതകള്‍ സമ്മാനിച്ച  മഹാകവിക്ക് ആദരാഞ്ജലികള്‍.......

'സ്വത്വം' തേടുന്ന
യു. കെ. മലയാളികള്‍.

പറഞ്ഞു കേട്ട ഒരു സംഭവം പങ്കുവയ്ക്കുകയാണ്. ഒരു ഇടവകയില്‍ പുതിയതായി
അധികാരമേറ്റ പുരോഹിതനെ ഇടവകയിലെ ചില അംഗങ്ങള്‍ക്ക് ഉള്‍കൊള്ളാന്‍ കഴിയാതെ
വന്നു. അത് പരിഭവത്തിലേക്കും പരാതികളിലേക്കും നയിച്ചു. പലപ്പോഴും
പ്രത്യക്ഷമായോ പരോക്ഷമായോ പ്രതിരോധങ്ങളും കലാപങ്ങളും ഇടവകയില്‍
ഉടലെടുത്തു.
ഇടവകയിലെ ആത്മീയ സാമൂഹിക ജീവിതം സങ്കീര്‍ണ്ണമായി.
അഭിക്ഷിക്തനെ നിരാകരിക്കുകയും തിരസ്‌കരിക്കയും ചെയ്യുന്നത്
മഹാപാപമാണെന്ന് സ്‌നേഹസമ്പന്നായ വൈദികന്‍ ഇടവകാംഗങ്ങളെ
ഉദ്‌ബോധിപ്പിച്ചുവെങ്കിലും റിബല്‍ ഗ്രൂപ്പ് കലാപപരിപാടികളും
നിസ്സഹകരണപ്രസ്ഥാനവുമായി മുന്നോട്ട് നീങ്ങി.
പ്രത്യക്ഷത്തില്‍ സ്ഥാനമോഹലബ്ധിയില്‍ അധിഷ്ഠിതമായ പ്രശ്‌നങ്ങളാണ് ഇതെന്ന്
നമ്മുക്ക് തോന്നാമെങ്കിലും യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ അതല്ല.
നമ്മില്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന ഊര്‍ജ്ജത്തെ ക്രിയാത്മക പാതയിലൂടെ ആനയിക്കാന്‍
കഴിയാതെ വരുമ്പോഴാണ് പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ കലാപരൂപത്തിലാക്കുന്നത്.
ഹിറ്റ്‌ലര്‍ സ്‌കൂള്‍ വിദ്യാഭ്യാസം കഴിഞ്ഞ് ചിത്രകല അഭ്യസിക്കാന്‍
ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ നിര്‍ഭാഗ്യത്തിന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അപേക്ഷ
നിരസിക്കപ്പെടുകയാണ് ഉണ്ടായത്. ചിത്രകല  അക്കാദമിയില്‍ പ്രവേശനം
നേടിയിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഒരു പക്ഷേ ഹിറ്റ്‌ലര്‍, മൈക്കിള്‍ ആഞ്ചലോനെ
വെല്ലുന്ന ഒരു വലിയ ചിത്രകാരനാകുമായിരുന്നു. അങ്ങനെ രണ്ടാം
ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ ഭീകരതകളില്‍ നിന്ന് ലോകത്തിന് മോചനം നേടാന്‍
കഴിയുമായിരുന്നു.
ഊര്‍ജ്ജപ്രവാഹത്തിന്റെ അപ ഭ്രംശമാണ് പരാതികള്‍, പരിഭവങ്ങള്‍, കലാപങ്ങള്‍,
യുദ്ധങ്ങള്‍. മദര്‍ തെരസയുടെ വാക്കുകള്‍ ഓര്‍ത്തുപോകുകയാണ്. ''ഈ
തലമുറയുടെ ശാപം മഹാവ്യാധികളോ മഹാമാരികളോ അല്ല, തങ്ങളെ ആര്‍ക്കും വേണ്ട
എന്ന ചിന്തയാണ്.''
ഇന്ന് ലോകത്തെ പ്രവാസ മലയാളികളില്‍ എല്ലാ അര്‍ത്ഥത്തിലും ഭാഗ്യം ഉള്ള ഒരു
ജനതയാണ് യു. കെ. മലയാളികള്‍.
അവരുടെ കൈയ്യില്‍ സമ്പത്ത് ഉണ്ട്. ആരോഗ്യം ഉണ്ട്, പ്രവര്‍ത്തനക്ഷമമായ
ഊര്‍ജ്ജമുണ്ട്.
പക്ഷേ മണ്ണില്‍ കുഴിച്ചിട്ട് താലന്ത് പോലെയാണ് യു. കെ. മലയാളികള്‍ക്ക്
ലഭിച്ച സൗഭാഗ്യങ്ങള്‍.
ക്രിയാത്മകവും നിര്‍മ്മാണാത്മകവുമായ പാതകളിലൂടെ പ്രവര്‍ത്തനക്ഷമമായ ആ
ഊര്‍ജ്ജത്തെ തിരിച്ചുവിടാന്‍ യു. കെ. മലയാളികള്‍ പരാജയപ്പെടുന്നു. ഫലമോ?
അസംതൃപ്തിയുടെ ഭാവവേഷ്ടകളാണ് നമ്മുടെ മുഖമുദ്ര.
സ്വയം സൃഷ്ടിക്കുന്ന സങ്കീര്‍ണ്ണമായ പ്രശ്‌നങ്ങളുടെ ഉടമകളായി യു. കെ.
മലയാളികള്‍ മാറുകയാണ്.
ഇന്ന് ഭിന്നിപ്പിന്റെയും പരസ്പര മത്സരത്തിന്റെയും അപശബ്ദങ്ങളാണ് നമ്മുടെ
ഇടയില്‍ മുഴങ്ങി കേള്‍ക്കുന്നത്.
ഒരുമയുടേയും പരസ്പരസഹകരണത്തിന്റെയും സൗഹാര്‍ദ്ദത്തിന്റേയും ഒരു സുവര്‍ണ്ണ
കാലഘട്ടം നമ്മുക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഒരു ദശകത്തിന് മുമ്പ് വേര് ഉറപ്പിക്കാന്‍ നാം തത്രപ്പെടുമ്പോള്‍ പരസ്പര
സഹകരണത്തിന്റെ കരുത്ത് നാം തെളിയിച്ചതാണ്. ആ ഒരുമയില്‍ നിന്ന്
ഉയിര്‍കൊണ്ട് ഊര്‍ജ്ജമാണ് ഇന്ന് പടര്‍ന്ന് പന്തലിച്ച സംഘടനകള്‍.
അന്ന് ഒരുമയുടെ സങ്കീര്‍ത്തനം നാം ഒത്തൊരുമിച്ച് പാടി. അന്ന് നമ്മുടെ
കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ പാടി തിമിര്‍ത്തത് മത്സരങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടിയായിരുന്നില്ല.
അന്ന് നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ ആടി തിമിര്‍ത്തത് സമ്മാനങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടിയോ
ആയിരുന്നില്ല. മറ്റുള്ളവരേക്കാള്‍ ഔന്നത്യം സ്ഥാപിച്ചെടുക്കുന്നതിന്
വേണ്ടിയോ ആയിരുന്നില്ല.
ഉള്ളില്‍ കുടികൊള്ളുന്ന അപ്രരോധികമായ ഊര്‍ജ്ജപ്രവാഹത്തിന്റെ
ലീലാവിലാസങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു അവയെല്ലാം.
അന്ന് ഇക്കാലത്തെപ്പോലെ വ്യത്യസ്തമായ ജാതി ഉപജാതികളോ രാഷ്ട്രീയ ഭിന്നതകളോ
നമ്മെ ഭരിച്ചിരുന്നില്ല. നാട്ടിലെ ഹിന്ദുമത സംഘടനകളുടെ പോഷക സംഘടനകള്‍
ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അവ ഇപ്പോഴത്തെപ്പോലെ പ്രകടമായ തീവ്രവാദ നിലപാടുകള്‍
പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നില്ല.
ജീവിക്കാന്‍ തന്ത്രപ്പെടുന്ന കേവലം ഭൂവാസികള്‍ മാത്രം ആയിരുന്നു നാം.ഇന്ന്
പരസ്പരം വഴിപിരിഞ്ഞ് പല വിഭാഗങ്ങളും ഉപവിഭാഗങ്ങളായി മാറി മത്സരിച്ചു
പടവെട്ടാന്‍ തയ്യാറെടുക്കുന്ന നമ്മുടെ കരങ്ങളില്‍ മൂര്‍ച്ചയുള്ള
ആയുധങ്ങള്‍ നല്കിയത് ആരാണ്?
ഇവിടെ സന്ദര്‍ഭോചിതമായി ചിന്തിച്ചുപോകുന്നത് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു മുമ്പ്
നൂറ്റാണ്ടുകളോളം ഭാരതമനുഭവിച്ച അടിമത്വത്തെപ്പറ്റിയാണ്.
നൂറ്റാണ്ടുകളോളം നിലനിന്ന വൈദേശികാധിപത്യത്തിന് ഭാരതമക്കള്‍ വിധേയമായത്
എന്തുകൊണ്ട്? ഇന്നും അതിന്റെ യാതനകള്‍ പല രൂപത്തിലും ഭാവത്തിലും നമ്മെ
വേട്ടയാടുകയാണ്. പരസ്പരം പോരടിച്ചും മത്സരിച്ചും നിലനിന്നിരുന്ന ഒരു
ജനതയെ അനായാസം കീഴടക്കാന്‍ യൂറോപ്യന്‍ ശക്തികള്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞു. ഇന്ന്
ചരിത്രം മറ്റൊരു രൂപത്തില്‍ നമ്മെ തേടി എത്തുകയാണ്; ഇന്ന് നമ്മെ
രക്ഷിയ്ക്കാനെന്ന ഭാവത്തില്‍ വേഷപ്രച്ഛന്നരായി വന്ന
രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ക്കും അത്മീയ കച്ചവടക്കാര്‍ക്കും  'പണ്ഡികശാലകള്‍'
പണിയാന്‍ നാം മത്സരിക്കുമ്പോള്‍ മറ്റൊരു തരത്തിലുള്ള ആന്തരിക
അടിമത്വത്തിലേക്ക് നാം വഴുതി വീഴുകയാണ്.
നമ്മുടെ ഓരോരുത്തുടേയും ഉള്ളില്‍ കുടി കൊള്ളുന്ന അനശ്വരമായ
ഊര്‍ജ്ജപ്രവാഹത്തെ തല്പരകക്ഷികള്‍ നിഷ്പിപ്ത താല്പര്യങ്ങള്‍ക്കായി ഹൈജാക്
ചെയ്യാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന ദയനീയ അവസ്ഥാവിശേഷം സംജാതമായിട്ടുണ്ട്. ചോദ്യം
ചെയ്യാതെ അനുസരിക്കുന്ന ശീലമാണ് നമ്മെ ആന്തരികമായ അടിമത്വത്തിലേക്ക്
ആനയിക്കുന്നത്. നമ്മുടെ ജാഗ്രതയില്ലായ്മ കൊണ്ട് പണയം വയ്ക്കപ്പെട്ട
ജീവാംശത്തെ വീണ്ടെടുക്കേണ്ടതുണ്ട്.
തങ്ങളുടെ നിഷ്പിത വികസനമോഹങ്ങള്‍ ഉള്ളിലൊളിപ്പിച്ച്, ആത്മീയതയുടെയും
രാഷ്ട്രസേവനത്തിന്റെയും കുപ്പായങ്ങളും അണിഞ്ഞ്, സാധാരണക്കാരായ നമ്മെ
ഭയവിഹ്വലരാക്കി ഭിന്നിപ്പിച്ച് ഭരിക്കാന്‍ എത്തിച്ചേരുന്ന അഭിനവ
അധികാരികളെ നാം ജാഗ്രതയോടെ വീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്.
നമ്മുടെ ഇടയില്‍ ആപല്‍ക്കരമായ രീതിയില്‍ സാമൂഹികവും മതപരവുമായ
ധ്രുവീകരണത്തിന് ചുക്കാന്‍ പിടിക്കുന്ന ഇവരെ തിരിച്ചറിയുകയും ഒരുമയോടെ
ഇവരുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളെ പ്രതിരോധിക്കുകയും ഉച്ഛാടനം ചെയ്യുകയും
ചെയ്യുന്ന സന്ദര്‍ഭം സമാഗതമായിരിക്കുന്നു. അതോടൊപ്പം തന്നെ നമ്മുടെ
ഇടയിലുള്ള വൈവിധ്യങ്ങളെ അംഗീകരിച്ച്, നാനാത്വങ്ങളെ ഉള്‍ക്കൊണ്ട്
സമവായത്തിന്റെയും സഹവര്‍ത്തിത്വത്തിന്റേയും സഹകരണത്തിന്റെയും അന്തരീക്ഷം
പ്രധാനം ചെയ്തു ഐക്യത്തിന്റെ പാതയില്‍ ഒരുമയോടെ മുന്നേറാന്‍ സഹായിക്കുന്നവരെ നമ്മുക്ക് സര്‍വ്വത്മനാ സ്വാഗതം ചെയ്യാം.

(ജ്വാല യില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്).