അപരന്.
എന്ത് രസമാണ്,
ഒരു ഇരയെ തേജോവധം ചെയ്യുവാന്‍,
നഖശിഖാന്തം എതിര്‍ക്കാന്‍ ഒരവസരം
കിട്ടുന്നത്
ഉള്ളിലെ ഊര്‍ജ്ജധമനികളില്‍ ജീവചലനം ഉണ്ടാകുന്നത് അപ്പോഴാണ്. അടക്കിപ്പിടിച്ച വികാരവിക്ഷോഭങ്ങള്‍ ഉയര്‍ത്ത് എഴുന്നേല്‍ക്കുന്നതും, സിരകളില്‍ തടസ്സമില്ലാത്ത ഊര്‍ജ്ജപ്രവാഹം ഉണ്ടാകുന്നതും ആ സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലാണ്. ഇരയെ ചുറ്റിപ്പറ്റി ചിന്തകള്‍ വലംവയ്ക്കുമ്പോള്‍ സ്വയം വിസ്മൃതിയുടെ ലയനത്തില്‍ നാം അലിഞ്ഞുപോകുന്നു.
ആത്മരോഷത്തില്‍ പ്രകമ്പിതനാകുമ്പോള്‍ ചുറ്റും ഉള്ളവര്‍ ആഹ്ലാദദിരേകത്താല്‍ 'ലൈക്കു'കളുടെ വേലിയേറ്റം ഉണ്ടാക്കുന്നു.
ഉള്‍പുളകത്തിന്റെ ധന്യമാം നിമിഷങ്ങള്‍!
ഇന്ന് പുരോഹിതന്‍, നാളെ മന്ത്രി
മറ്റന്നാള്‍ വേറൊരു സരിത. സംഭങ്ങള്‍ക്ക് ആവര്‍ത്തിക്കപ്പെടുന്ന ചാക്രികതയുടെ താളമുണ്ടെന്നറിയുമ്പോഴും എന്നിലെ പുണ്യാളനെ വരവേല്‍ക്കാന്‍ ഒരു ഇര എപ്പോഴും ഭൂജാതനാകുന്നു.
കണ്‍മുന്നില്‍ അപരനുള്ളപ്പോള്‍ ചിന്തകളില്‍ വിദ്വേഷത്തിന്റെ നിറംമാറ്റം.
അപരനുള്ളപ്പോള്‍ ഞാന്‍ മണലാരണ്യത്തിലെ ഒട്ടകപ്പക്ഷി. കഴുത്തിന് മുകളിലെ ഭൂഗോളത്തിന് ആ നിമിഷങ്ങളില്‍ ഭാരമില്ലായ്മ..
കണ്‍മുന്നില്‍ അപരനുള്ളപ്പോള്‍ചിന്തകളില്‍ വിദ്വേഷത്തിന്റെ കുടമാറ്റം പലവര്‍ണ്ണങ്ങളിലെ കുടമാറ്റം.
കണ്‍മുന്നില്‍ അപരനില്ലാത്ത ഒരുദിനം സംജാതമാകുമോ, അപരന് ഒരു ഭ്രമം മാത്രമെന്ന് പറഞ്ഞതാരാണ്?
ഒന്നിന്റെയും ലേബലുകളില്‍ തിരിച്ചറിയാന്‍ വെമ്പലുകള്‍ ഇല്ലാത്ത, ചിന്തകളില്‍ ഇടിച്ചുകയറി സ്ഥാനം ഉറപ്പിക്കാന്‍ തത്രപ്പെടാത്ത, അപ്പൂപ്പന്‍താടിപോലെ ഭാരമില്ലാതെ, എങ്ങും സ്വയം അടയാളപ്പെടുത്താതെ പറന്നകന്ന ചിലര്‍ നമ്മോട് പറഞ്ഞു അപരന് ഒരു മിഥ്യ, ഒരു ഭ്രമം മാത്രം. കണ്‍മുന്നില്‍ അപരനുള്ളപ്പോള്‍ ചിന്തകളിലും പ്രവര്‍ത്തികളിലും സകലതിന്മകളും ഒരുനിഴല്‍പോലെ എന്നോടൊപ്പം. വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ പാരായണം ചെയ്തു യഥാവിധി മതാചാരങ്ങള്‍ ഭക്തിനിര്‍ഭരമായി അനുഷ്ഠിക്കുമ്പോഴും കണ്‍മുന്നിലെ അപരന് മരണമില്ലെങ്കില്‍ ചിന്തതകളിലെ വികാരവിക്ഷോഭങ്ങള്‍ക്ക് അവസാനമില്ല, അവ കടലിലെ തിരമാലകള്‍പോലെ അപശബ്ദം ഉതിര്‍ത്തുകൊണ്ട് എനിക്ക് ചുറ്റും നൃത്തമാടുന്നു.
നിശബ്ദതയുടെ താഴ് വരകളിലേക്ക് ആനയിക്കപ്പെട്ടവര്‍ ഉദ്‌ഘോഷിക്കുന്ന അപരന് ഒരു ഭ്രമം, ഒരു മിഥ്യ....
അന്യമതസ്ഥര്‍ എന്ന് ഒരുവന്‍ ഉരുവിടുമ്പോള്‍ മതസതത്തയേയും ദൈവത്തെയും ഒരുപോലെ ഹിംസിക്കുന്നു.
ഞാനും നീയും രണ്ടല്ല ഒന്നാണ് എന്നത് ഒരു അറിവല്ല, ജ്ഞാനമല്ല, വിജ്ഞാനമല്ല.
അതിസാധാരണമായ വസ്തുതമാത്രം.
കണ്‍മുന്നില്‍ അപരന് മായുകയാണു.. അതിര്‍വരമ്പുകള്‍ മറയുകയാണ്. ഞാനും നീയും ഇല്ല.
നാം മാത്രം, നമ്മുടെ സുഖ ദുഃഖങ്ങള്‍ മാത്രം! മതവും, രാഷ്ട്രവും, രാഷ്ട്രീയ പാര്‍ട്ടികളും, സംഘടനകളും എനിക്ക് തുന്നിതന്ന വര്‍ണ്ണപകിട്ടുള്ള ,എനിക്ക് ഇണങ്ങാത്ത കുപ്പായങ്ങള്‍ ഞാന്‍ തിരിച്ച് ഏല്പിക്കുന്നു.
ഉടുതുണിയില്ലാതെ ഈ ഭൂമുഖത്തുകൂടി നടക്കുമ്പോള്‍ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ശുദ്ധവായു ഞാന്‍ ശ്വസിക്കുന്നു. ഒരു ഞെട്ടലോടെ തിരിച്ചറിയുന്നു എന്റെ മരണത്തോടെ അപരനും മരിച്ചിരിക്കുന്നു പിന്നെ അവശേഷിക്കുന്നത് എന്താണ്? അതിന് ജനനമില്ല. മരണമിലല്ല. കാലത്തിന്റെ കയ്യാമങ്ങളില്‍ നിന്ന്, തടവറകളില്‍ നിന്ന് അത് മുക്തമാണ്!
ഒരു രൂപമുളളതുകൊണ്ട് വെറുതെ ഒരു നാമകരണം 'കേവലം ഒരു ഭൂവാസി....'
