ഓര്‍മ്മയില്‍ എന്നെന്നും താലോലിക്കാന്‍ ആഹ്ള്ളദാകരമയാ, ആനന്ദകരമായ ഒരു കലാസന്ധ്യ സമ്മാനിച്ച എല്ലാ കലാകാരന്മാര്‍ക്കും, കലാകാരികള്‍ക്കും അത് നന്നായി Organise ചെയ്ത MAP ന്റെ ഭാരവാഹികള്‍ക്കും ഒരായിരം നന്ദി പറയുന്നു.
നിറമാര്‍ന്ന, നിറവാര്‍ന്ന, ആത്മാവിനെ തൊട്ടുണര്‍ത്തുന്ന ഹൃദ്യമായ കലാനുഭവത്തിലൂടെ അനുവാചകരെ ആനയിച്ച ഈ കലാസന്ധ്യ വേറിട്ട അനുഭവമായിരുന്നു. യു.കെ. മലയാളി സമൂഹത്തില്‍ സംഭവിക്കുന്ന ആശാവഹമായ മാറ്റത്തിന്റെ നിറകുടമായിരുന്നു ഈ കലാസന്ധ്യ.
പൗണ്ടിന്റെ തിളക്കത്തില്‍ കണ്ണും, മനവും, ഒരു ദശവര്‍ഷത്തോളം മയങ്ങി പോയെങ്കിലും ഒരു ഞെട്ടലോടെ സ്വത്വം തിരിച്ചറിഞ്ഞ ഒരു ജനതയുടെ ആഹ്ലാദാരവങ്ങളായിരുന്നു കലാസന്ധ്യയില്‍ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയത്.
ആശാവഹമായ ഒരു സൈക്കോളജിക്കല്‍ മ്യൂട്ടേഷന് നാം അറിയാതെ വിധേയരാവുകയാണെന്ന് തോന്നുന്നു.
ഇത് ഒരു അനിവാര്യമായ പരിണാമമാണ്. ജീവിതത്തിന് പ്രത്യാശ നല്‍കുന്ന പരിണാമം. അതിജീവനത്തിന് കലകള്‍ നല്‍കുന്ന സ്‌നേഹോപഹാരത്തിലൂടെയുള്ള സൗഹാര്‍ദ്ദത്തിന്റെ നൂതന ചക്രവാളം ആണ് നമ്മില്‍ ഉയര്‍ന്നു വരുന്നത്. മതങ്ങള്‍ പപരാജയപ്പെട്ടിടത്തുനിന്ന് അതിരുകള്‍ ഇല്ലാത്ത ഒരുമയുടെ സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ ആലപിക്കുവാന്‍ കലകള്‍ നമ്മെ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു. അതിരുകള്‍ ഇല്ലാത്ത സ്‌നേഹ സൗഹാര്‍ദ്ദങ്ങളുടെ ഒരു കൂട്ടായ്മയായിരുന്നു ഈ കലാസന്ധ്യ വേദിയായത് Portsmouth ന്റെ അതിര്‍ത്തികള്‍ കടന്ന് Southampton, Littlehampton, Chichester, PPetersfield തുടങ്ങി South-en England ലെ കലാകാരന്മാര്‍ MAP ന്റെ നേതൃത്വത്തില്‍ ഒരു വേദിയില്‍ അണിനിരന്നു. Portsmouth University യില്‍ പഠിക്കുന്ന പഞ്ചാബി വിദ്യാര്‍ത്ഥി വിദ്യാര്‍ത്ഥിനികള്‍ അവതരിപ്പിച്ച നൃത്തശില്പം മായ്ക്കുന്ന അതിര്‍വരമ്പുകളുടെ ഉത്തമ ദൃഷ്ടാന്തം.
ജാതി മതഭേദമെന്യേ, രാഷ്ട്രീയ ഭേദമെന്യേ അതിര്‍വരമ്പുകള്‍ ഇല്ലാതെ നാം ഒരുമിക്കുമ്പോള്‍ ഒരുമയുടെ അമൃതധാരയാണ് ഉറവയെടുക്കുന്നത്. 
കലഹപ്രിയരായ മതാനുയായികളും, അവരെ വെല്ലുവിളിച്ച് ശബ്ദ കോലാഹലങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്ന ബുദ്ധിജീവികളും വിദ്വേഷത്തെ ബോംബുകളാക്കി പരസ്പരം പോരാടിച്ച് മരിക്കാന്‍ വെമ്പുന്ന രാഷ്ട്രീയ നേതൃത്വവും ഈ ഭൂമണ്ഡലത്തെ പ്രക്ഷുബ്ധവും കൂടുതല്‍ അന്ധകാരം നിറഞ്ഞതുമാക്കി മാറ്റുകയാണ്.
കലങ്ങി മറിഞ്ഞ് പ്രക്ഷുബ്ധമായി പ്രവഹിക്കുന്ന ഒരു നദി അതിന്റെ സ്വത്വം വീണ്ടെടുക്കുന്നത് അതില്‍ വന്ന് ഭവിക്കുന്ന നൂതന നീര്‍ച്ചാലുകളാലാണ്.
അതിരുകള്‍ ഇല്ലാതെ ഒരുമയുടെ സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ ആലപിക്കുന്ന കലാസന്ധ്യകളാല്‍ ഒരുക്കപ്പെടുന്നത് ചെറു ദീപമാണ്.അന്ധകാരത്തെ ഉച്ഛാടനം ചെയ്യുന്ന  ദീപം. അതിന്റെ പ്രകാശം നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളെ ദീപ്തമാക്കട്ടെ.

അരുത്‌ കാട്ടാളാ...........അരുത്‌!!!!!

യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഒരു മലയാളിയുടെ സ്‌നേഹിക്കാനും നിസ്വാര്‍ത്ഥമായ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളിലൂടെ മറ്റുള്ളവരെ സഹായിക്കാനുമുള്ള പ്രവണതകള്‍ പൂവിടര്‍ന്ന് പരിലസിക്കുന്നത് അവന്‍ പ്രവാസിയാകുമ്പോഴാണെന്നു തോന്നുന്നു. പ്രവാസിയാകുമ്പോള്‍ അവന്റെ മുന്നില്‍ വിരിയുന്നത് സ്‌നേഹസൗഹാര്‍ദ്ദങ്ങളുടെ നൂതന ചക്രവാളമാണ്. പരിചയപ്പെടുകയും, അടുത്തിടപെടുകയും, അയല്‍ക്കാരായിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരില്‍ നമ്മുടെ ഉറ്റ ബന്ധുക്കളെയും സുഹൃത്തുക്കളെയും കാണാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു എന്നത് കൊണ്ട്ആണ് സൗഹാര്‍ദ്ദത്തിനെ ഈ നൂതന തലത്തെത്തിക്കുന്നത്.
നാട്ടിലെപോലെ മതപരവും രാഷ്ട്രീയവും, സാമൂഹികവും, സാമ്പത്തികവുമായ കടുത്ത വേര്‍തിരിവുകള്‍ ഇവിടെയില്ല. മത്സരങ്ങളില്ല, എന്നതു തന്നെ ഇവിടെയുള്ള സൗഹാര്‍ദ്ദങ്ങള്‍ക്ക് ഊഷ്മളത പകരുന്നു. നൂതന ചൈതന്യം പകരുന്നു.
പോര്‍ട്‌സ്മൗത്തിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇതു നൂറു ശതമാനം ശരിയാണ്. സൗഹാര്‍ദ്ദത്തിന്റെ സ്‌നേഹത്തിന്റെയും സഹകരണത്തിന്റെയും ഐക്യത്തിന്റെയും പരിമളം പരത്തിക്കൊണ്ട് എത്രയോ പരിപാടികളാണ് ഇന്ന് നാം നടത്തുന്നത്. മതപരവും, സംഘടനാപരവും, കലാകായിക തലത്തിലുമുള്ള എത്രയോ പരിപാടികളാണ് സ്‌നേഹസൗഹാര്‍ദ്ദ സഹകരണങ്ങളില്‍ വിജയപ്രദമായി നടന്നത്.
സ്‌നേഹ സൗഹാര്‍ദ്ദ സഹകരണങ്ങളാണ് പ്രവാസികളായ നമ്മുടെ ഈ കൊച്ചു സമൂഹത്തിന്റെ  അടിത്തറ. അതില്‍ നാം സന്തോഷിക്കുന്നു... ആഹ്ലാദിക്കുന്നു... അഭിമാനിക്കുന്നു...
നാം പ്രതിജ്ഞാബദ്ധരാണ് - ഇതിന് തുരങ്കംവയ്ക്കാന്‍ ആരെയും അനുവദിക്കില്ല.
സാധാരണക്കാരായ നമ്മുടെയിടയില്‍ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവാറുണ്ട്. അത് മുഖാമുഖം പറഞ്ഞ് തീര്‍ക്കാനുള്ള ചങ്കൂറ്റവും ത്രാണിയും നമ്മുക്കുണ്ട്.
പക്ഷേ, വേദനാ ജനകമാ ഒരു സംഭവവികാസമാണ് ഈ കഴിഞ്ഞ ദിവസം Water looville യില്‍ അരങ്ങേറിയത്.
നമ്മുടെ സമൂഹത്തില്‍ ആരേയും എപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും സഹായിക്കാന്‍ സന്നദ്ധരായി ഒരു കുടുംബത്തിനെതിരായി ഒരു ഒളിയുദ്ധം.അത് ആ കുടുംബംതോട് ചെയുതാ ദ്രോഹം മാത്രമല്ലാ,സമാധാനത്തില്‍ കഴിയുന്നാ ഈ സമുഹത്തോടുള്ള യുദ്ധപ്രഖ്യാപനം ആയി കാണേണ്ടിവരും.ഒറ്റപ്പെട്ട ചിലരുടെ കുത്സിതശ്രമങ്ങളിലൂടെ ഒരു സമുഹം മുഴുവനും അതിനടു വ്യഥകള്‍ അനുഭവിക്കുന്ന നിര്‍ഭാഗ്യകരമായ അവസ്ഥാവിശേഷം സംജാതമാകുന്നു!!
മതാപിതാക്കള്‍ അപകടകരമായ സാഹചര്യത്തില്‍ കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരുത്തി ജോലിക്കു പോകുന്നു എന്ന് കാണിച്ച് കുഞ്ഞുമക്കള്‍ പഠിക്കുന്ന സ്‌കൂള്‍ അധികൃതര്‍ക്ക് പരാതി എഴുതി. ഇംഗ്ലീഷ് കാരല്ല ഈ പരാതി നല്‍കിയിരിക്കുന്നത്. നമ്മുടെ ഇടയിലുള്ള ആ കുടുംബവുമായി ഏറ്റവും അടുത്ത ആരോ ആണ് ഈ ആപല്‍ക്കരമായ നീക്കം നടത്തിയിരിക്കുന്നത്. ചെറിയ സംഭവങ്ങളെ പര്‍വ്വതീകരിച്ച് സത്യവിരുദ്ധമായി ഏതോ തരത്തില്‍ സംജാതമായ പക തീര്‍ക്കാനാണ് ഈ അജ്ഞാത 'മാന്യന്‍' ശ്രമം നടത്തിയിരിക്കുന്നത്. അജ്ഞാതനായ പ്രിയ സ്‌നേഹിതാ.... താങ്കള്‍ ഏത് ഇരുണ്ട യുഗത്തിലാണ് ജീവിക്കുന്നത്? മുഖം മുഖം കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു തീര്‍ക്കാനുള്ള തന്റേടവും ത്രാണിയും താങ്കള്‍ക്കില്ലെങ്കില്‍ നിശബ്ദനായിരിക്കുക. ഏറ്റവും അടുത്തറിയാവുന്ന ഒരു കുടുംബത്തിലെ കുഞ്ഞുമക്കളെ മാതാപിതാക്കളില്‍ നിന്നകറ്റി സോഷ്യല്‍ സര്‍വ്വീസിന് ഏല്‍പിച്ചു കൊടുക്കാനുള്ള താങ്കളുടെ നിഗൂഡ ശ്രമം വിജയിക്കില്ല. ക്ഷമിക്കണം, താങ്കള്‍ ബുദ്ധിയും ഹൃദയവും ഇല്ലാത്ത ഇനത്തില്‍പ്പെട്ട മനുഷ്യവര്‍ഗ്ഗത്തിന് അപവാദമായ ഒരു പ്രത്യേക ജീവിയാണെന്ന് പറയേണ്ടി വന്നതില്‍ ഖേദമുണ്ട്. ഇത്തരം വിഷവിത്തുകളെ നാം തിരിച്ചറിഞ്ഞു മുളയിലേ നുള്ളിക്കളയേണ്ടതുണ്ട്. സ്വന്തം കുഞ്ഞുമക്കളുടെ കണ്ണുകളില്‍ ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും സ്‌നേഹത്തോടെ നിങ്ങള്‍ക്കു നോക്കുവാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍ ജഗുപ്സവഹമായ ഈ നീക്കം നടത്തില്ലായിരുന്നു. സാമൂഹികമായി ഇത്തരം വിഷവിത്തുകളെ നാം ബഹിഷ്‌ക്കരിക്കണം.
അകാരണമായി ബലിയാടാക്കപ്പെട്ട കുഞ്ഞുമക്കളോടും കുടുംബത്തോടും ശുഭാസംസകള്‍ അര്‍പ്പിക്കുന്നു.

അഭിവന്ദ്യ സാമ്പ്രിക്കല്‍ പിതാവിന്റെ വരവ് അറിയിച്ചുകൊണ്ടുള്ള കാഹളനാദം മുഴങ്ങിയപ്പോള്‍ തന്നെ പല വിധത്തിലുള്ള ആഹ്ലാദാരവങ്ങളുടെയും കോലാഹലങ്ങളുടെയും തുടക്കമായി.
അങ്ങയെ സര്‍വ്വാത്മനാസ്വാഗതം ചെയ്തുകൊണ്ടുള്ള ആഹ്ലാദാരവങ്ങള്‍ ഒരുവശത്ത് മറ്റൊരു ഭാഗത്ത് പൂര്‍വ്വകാല അനുഭവങ്ങളുടെയും സമീപസ്ഥലങ്ങളിലുള്ള സംഭവവികാസങ്ങളെ വിലയിരുത്തി, പിതാവ് മിക്കവാറും കുടത്തിലെ ഭൂതത്തെ തുറന്നു വിടും എന്നൊക്കെയുള്ള ഭയാശങ്കകള്‍....
ഇത്തരം വാദ കോലങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ സമചിത്തതയോടെ ആണ് അങ്ങ് യു.കെ.യുടെ പല ഭാഗങ്ങളിലും യാത്ര നടത്തി. ദുഃഖത്തിലും സന്തോഷത്തിലും സമചിത്തത കൈവിടാതെ, പുകഴ്ത്തലുകളിലും അപവാദങ്ങളിലും ചാഞ്ചാടാതെ ഒരു സ്ഥിര പ്രജ്ഞനെപ്പോലെയുള്ള അങ്ങയുടെ നിറഞ്ഞ സാന്നിദ്ധ്യം ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു അനുഗ്രഹമാണ്.
നിത്യസ്‌നേഹത്തിന്റെ ചൈതന്യമാര്‍ന്ന അങ്ങയുടെ മുഖത്ത് വിടരുന്ന പുഞ്ചിരി സ്‌നേഹത്തിന്റെ പ്രഭ ചുറ്റും വിതക്കുന്നു.
അങ്ങയുടെ നിറസാന്നിദ്ധ്യം ദുര്‍ബലരായ ഞങ്ങളെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്ന എല്ലാ വാദകോലാഹലങ്ങളുടെയും എല്ലാത്തരത്തിലുള്ള വാദ പ്രതിവാദങ്ങളുടെയും തുടക്കം സ്‌നേഹരാഹിത്യം ആണെന്നു വാദപ്രദിവാദങ്ങള്‍ ഭിന്നിപ്പിന്റെ വിത്തുകള്‍ വിതക്കുമ്പോള്‍ സ്‌നേഹം ഒരുമയുടെ സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ രചിക്കുന്നു. പക്ഷെ, നിര്‍മ്മലനായ പിതാവേ...ദുര്‍ബലരായ ഞങ്ങള്‍ സ്‌നേഹരാഹിത്യത്തിന്റെ അടിമകളാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് ഞങ്ങള്‍ കൂപ്പുകരങ്ങളുമായി  ആരാധനാലയത്തിലേക്ക് ാേടി എത്തുന്നത്. അല്പം സ്‌നേഹത്തിന്റെ ഉറവുകള്‍ ഹൃദയത്തില്‍ സംജാതമാക്കാന്‍.
പണവും ആഡംബരങ്ങളും ഒന്നും മര്‍ത്യനെ സ്വതന്ത്രരാക്കില്ല എന്ന് ഞങ്ങള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
ആരാധനാലയങ്ങളിലെ ശാന്തി തീരം ഹൃദയത്തില്‍ സ്വാന്തനത്തിന്റെ കുളിര്‍മഴയും സ്‌നേഹത്തിന്റെ പ്രഭയും നിറയ്ക്കുമെന്ന് ഞങ്ങള്‍ അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്.
പക്ഷെ പരിശുദ്ധനായ പിതാവെ സമീപകാല സംഭവങ്ങള്‍ ആ മഹിമകള്‍ക്കും അനുഭവങ്ങള്‍ക്കും മായം കലര്‍ത്തപ്പെടുന്നതുപോലെ തോന്നുന്നു. ഒരുമയുടെ വേദികളില്‍ ഭിന്നിപ്പിന്റെ വിഷവിത്തുകള്‍ എങ്ങനെ വിതക്കപ്പെട്ടു? ഈ ചോദ്യം ഞങ്ങള്‍ പരസ്പരം ചോദിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് 2-3 വര്‍ഷങ്ങള്‍ ആകുന്നു. സീറോ മലബാര്‍ എന്ന ശബ്ദം മുഴക്കത്തോടെ പ്രതിധ്വനിക്കുമ്പോള്‍ ശാന്തിയും സമാധാനവും സംജാതമാകുന്നതിന് പകരം അശാന്തിയുടെ അപസ്വരങ്ങള്‍ എങ്ങിനെ ചുറ്റും വ്യാപിക്കുന്നു?
എന്റെ ഈ സന്ദേഹം സീറോ മലബാറിന്റെ ഔദ്യോഗികമായി നിയുക്തനായ ഒരു വൈദികനുമായി രണ്ടു വര്‍ഷം മുമ്പു പങ്കുവച്ചു.
അപ്പോള്‍ നിഷകളങ്കനും സഭയോട് നൂറു ശതമാനം കൂറു പുലര്‍ത്തുന്ന ആ വൈദികന്‍ എന്നോട് ഒരു സംഭവകഥ പങ്കുവച്ചു.
സംഭവം നടക്കുന്നത് മഹാരാഷ്ട്രയിലെ ഒരു സിറ്റിയില്‍. പ്രവാസികളായ ക്രൈസ്തവര്‍ ഒരുമിക്കുന്നു. അവരില്‍ ക്രൈസ്തവ സഭയിലെ എല്ലാ വിഭാഗങ്ങളില്‍ പെടുന്നവരുമുണ്ടായിരുന്നു. അവര്‍ ഒരുമയോടെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. സ്‌നേഹവും സൗഹാര്‍ദ്ദവും സഹകരണവും അവരുടെ ഹൃദയത്തില്‍ സംജാതമായതിന്റെ പ്രതിഫലനമായി അവര്‍ ഒരുമയോടെ പള്ളി പണിതു. പള്ളിയോട് അനുബന്ധിച്ചു വസ്തുവകകള്‍ ഉണ്ടാക്കി.
ഒരുമയോടെ ഒരു ജനത നീങ്ങുന്നതു കണ്ടപ്പോള്‍ സാത്താന്‍ വിത്തു വിതച്ചു.
ഒരു ചോദ്യം പെട്ടെന്ന് ഉയര്‍ന്നു വന്നു.ഈ പള്ളിയും വസ്തുവകകളും ഏത് സഭയുടെ ഉടമസ്ഥാവകാശത്തിലാണ്. താരതമ്യേന സീറോ മലബാര്‍ അംഗസംഖ്യ കൂടുതലുള്ള ആ ഇടവക സഭാധികാരികള്‍ അവകാശവാദം ഉന്നയിച്ചു. മറ്റുള്ളവര്‍ അതിനെ എതിര്‍ത്തു. കോടതി കയറി കേസും വക്കാണവുമായി. അവസാനം പള്ളിയും വസ്തുവകകളും സര്‍ക്കാര്‍ ഏറ്റെടുത്തു.
ഈ ചരിത്രം ഇനി ലോകത്തിന്റെ ഒരു മൂലയിലും ആവര്‍ത്തിക്കപ്പെടാതിരിക്കുന്നതിനുള്ള മുന്‍കരുതലുമായാണ് ഞാനിവിടെ എത്തിയിരിക്കുന്നത്.
അച്ചന്‍ അത് പറഞ്ഞവസാനിച്ചപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ക്രൂശിതനായ രൂപത്തിലേക്ക് നോക്കി നിശബ്ദനായി.എനിക്ക് ഒന്നും പറയാനുണ്ടായിരുന്നില്ല.
അങ്ങനെ ലോകം മുഴുവന്‍ നേടിയാലും സ്വന്തം ആത്മാവിനെ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയിട്ട് എന്ത് ഫലം എന്ന് പ്രബോധിപ്പിച്ചവനെ ഞങ്ങള്‍ സക്രാരിയില്‍ ബദ്ധനസ്ഥനാക്കി, ഒരു പുതുേയുഗ മുദ്രാവാക്യം ഉണ്ടാക്കി. ആത്മാവ് നഷ്ടപ്പെട്ടാലും ലോകം മുഴുവന്‍ നേടിയെടുക്കുക. ഇടയന്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച വഴിയിലൂടെ ഞങ്ങള്‍ നീങ്ങി. ഞങ്ങള്‍ ഇന്ന് കലഹപ്രിയരാണ്. ഇന്ന് യു.കെ.യിലെ പല ഇടവകകളും കുരുക്ഷേത്ര യുദ്ധഭൂമിക്ക് സമാനമാണ്. സഹോദരങ്ങള്‍ പരസ്പരം കൊന്നൊടുക്കാന്‍ ആയുധമേന്തിയിരിക്കുന്ന കാഴ്ചയാണ് ചുറ്റും.
വൈദികരുടെ മുഖത്തും ഹൃദയത്തിലും ഉള്ള ശാന്തിയും സമാധാനവും എന്നേ നഷ്ടപ്പെട്ടു. പുതിയ സാമ്രാജ്യങ്ങള്‍ വെട്ടിപ്പിടിക്കാന്‍ പടനയിക്കുന്ന ആര്‍മി ജനറലിന്റെ ഭാവചലനങ്ങും മുഖഭാവങ്ങളുമാണ്. പരിശുദ്ധ പിതാവേ യുദ്ധോന്മുഖരായ ഈ ആര്‍മി ജനറല്‍ മാരെ തിരിച്ച് വിളിച്ച് ഹൃദയത്തില്‍ അല്പം സ്‌നേഹം ഉള്ള ഇടയന്മാരെ, വിളകള്‍ പാകമായ ഈ കൃഷി ഇടങ്ങളിലേക്ക് അയക്കാന്‍ അങ്ങയ്ക്ക് കൃപയുണ്ടാകണമേ...!
കാലാന്തരത്തില്‍ അങ്ങ് ഒരു ആര്‍മി ജനറലിന്റെ കുപ്പായം ധരിക്കില്ലെന്ന പ്രത്യാശയോടെ...

മഞ്ഞ് പെയ്ത് ഇറങ്ങുമ്പോള്‍

എനിക്ക് ഒരു സ്വപ്‌നം ഉണ്ട്.

മഞ്ഞ് പെയ്ത് ഇറങ്ങുന്ന പ്രഭാതത്തില്‍ വസ്ത്രങ്ങള്‍ എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ച് പൂര്‍ണ്ണ നഗ്നനായി പാദരക്ഷകള്‍ ഇല്ലാതെ, ഭൂമിയുടെ ഓമന പുത്രനായി കളങ്കമില്ലാതെ ഈ തെരുവീഥികളിലൂടെ നടക്കണമെന്ന്.

അങ്ങനെ ചെയ്താല്‍ എന്നെ പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ദൃശ്യവും അദൃശ്യവുമായ എല്ലാവിധ ദുരഭിമാനങ്ങളില്‍ നിന്ന്, അഭിമാനങ്ങളില്‍ നിന്ന് മുക്തനാകാന്‍ കഴിയുമെന്ന് ഒരു വ്യാമോഹം എനിക്കുണ്ട്. അഭിമാനം,ആത്മാഭിമാനം,അഹങ്കാരം ഇങ്ങനെ പലവിധ നാമരൂപങ്ങളില്‍ അറിയപ്പെടുന്ന വസ്തുത പ്രകൃതിവിരുദ്ധമായ ഒരു സംഗതിയാണെന്ന് അനുദിനം ബോധ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

പരിണാമത്തിന്റെ ഏതോദിശയില്‍ നഷ്ടപ്പെട്ട വാലിന് പകരം സംഭവിച്ച ഒരു അപ ഭ്രംശമാണ് അഭിമാനം എന്ന വാല്.

ബോധപൂര്‍വ്വം നാം ഇതിനെ തിരിച്ചറിയുകയും തിരസ്‌ക്കരിക്കേണ്ടതുമാണ്.

ഒരുവന്‍ എന്തിനെക്കുറിച്ച് അഭിമാനിക്കുന്നുവോ അത് അവന്റെ തടവറയാണ്. തടവറ നല്കുന്ന  സുരക്ഷിതത്വമാണ് അഭിമാനിക്കുന്നവന്റെ സുരക്ഷിതബോധം. തടവറയ്ക്കപ്പുറമുള്ള ലോകത്തെക്കുറിച്ച് അവനോട് സംസാരിക്കുന്നത് സൂക്ഷിച്ച് വേണം. അല്ലെങ്കില്‍ അവര്‍ നിങ്ങളെ ഭസ്മമാക്കും.

ഈ സുന്ദരമായ ലോകത്തെ മലീമസമാക്കുന്നത് അഭിമാനികളുടെ അഭിമാനം നിലനിര്‍ത്താനുള്ള നിരന്തര ശ്രമത്തിന്റെ പരിണിതഫലന മാണ്.

എല്ലാ യുദ്ധങ്ങളും ഉടലെടുക്കുന്നത് അഭിമാനം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള തത്രപ്പാടില്‍ നിന്നാണ്. അഭിമാനം മിഥ്യയാണ്. അത് ജീവനില്ലാത്ത  പ്രേതമാണ്.

അഭിമാനം ബാധിച്ചവന്റെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങല്‍ പ്രേതബാധിതനെപ്പോലെയാണ്.

പക്ഷേ നിര്‍ഭാഗ്യത്തിന് സമൂഹം അംഗീകരിച്ച പ്രവര്‍ത്തന രീതിയാണത്.

 നമ്മുടെ ദുരന്തം തുടങ്ങുന്നത് അഭിമാനികളുടെ രംഗപ്രവേശനത്തോടെയാണ്. അതിന് സാമൂഹ്യമായ അംഗീകാരവും വാഴ്ത്തപ്പെടലും ലഭിച്ചതോടെ ദുരന്തം പൂര്‍ണ്ണതയിലെത്തുകയാണ്.

സെലിബ്രേറ്റി  കളും അവരെ വാഴ്ത്തുന്നവരും പ്രകൃതിയുടെ സമവാക്യങ്ങളെ തകിടം മറിക്കുന്നവരാണ്.

നന്മകളുടെ മുന്നില്‍ നാം കൂപ്പുകരങ്ങളുമായി നിന്നുപോകും. അത് പ്രപഞ്ചത്തിലെ നന്മകളുടെ, പ്രകാശത്തിന്റെ അതുല്ല്യതയാണു ,അജയ്യതയാണ് . കാക്കകളുടെ അംഗീകാരമില്ലെങ്കിലും കുയിലുകള്‍പാടും. അവാര്‍ഡുകളും അംഗീകാരങ്ങളും ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ഗാനഗന്ധര്‍വ്വന്‍ യേശുദാസ് പാടിക്കൊണ്ടെയിരിക്കും .മരണത്തിലും പാടും.

നന്മകള്‍ സ്വയം പ്രകാശിതമത്രെ. സ്‌നേഹം എന്ന നിരു  ഉപാധിക ഊര്‍ജ്ജ പ്രവാഹത്തിന് തടസ്സം സൃഷ്ടിക്കുന്നത് അഭിമാനം ആണ്.

യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ സ്‌നേഹം എന്ന ഊര്‍ജ്ജപ്രവാഹത്തിന് സംഭവിക്കുന്ന അപഭ്രംശമാണ് അഭിമാനം.

അഭിമാനിക്കുന്ന മനസ്സുകള്‍ക്ക് സ്‌നേഹിക്കാന്‍ കഴിയുകയില്ല.

നമ്മെ ചൂഴ്ന്നു നില്‍ക്കുന്ന അഭിമാനത്തിന്റെ ഒരായിരം തലങ്ങളുള്ള നീരാളിപ്പിടുത്തങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കുകയും അതില്‍നിന്ന് മുക്തമാവുകയും ചെയ്താല്‍ മാത്രമെ ഭൂമിയില്‍ യഥാര്‍ത്ഥ സൗഹാര്‍ദ്ദവും സഹകരണവും നിലനില്‍ക്കുകയുള്ളൂ. ഇത്തരം സൈക്കോളജിക്കല്‍ മ്യൂട്ടേഷനിലൂടെ കടന്നുപോകാതെ നമുക്ക് അതിജീവിക്കാനാവില്ല. ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്ന പോര്‍ട്‌സ്മൗത്തിൽ  മഞ്ഞ് പെയ്തിറങ്ങുന്ന പ്രഭാതത്തിനായി, എന്റെ തടവറയില്‍നിന്നുള്ള മുക്തിക്കായി...

വിദ്വേഷത്തിന്റെയും അക്രമണത്തിന്റെയും ശത്രുതയുടെ കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ ചുറ്റും വ്യാപിക്കുമ്പോള്‍ സമാധാനപ്രിയര്‍ ആശങ്കാകുലരാകാറുണ്ട്.
സാങ്കേതിതമായി ഒരു രാഷ്ട്രത്തെയും മതത്തെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നവരാണ് നാം. പക്ഷെ അടിസ്ഥാനപരമായി കേവലം ഭൂവാസികളാണ് നാം എല്ലാവരും. കേവലം ഒരു ഭൂവാസിയായ നാമും ഒരു പാക്കിസ്ഥാനി കൊലചെയ്യപ്പെടുമ്പോഴും ഒരു ഇന്ത്യക്കാരന്‍ കൊലചെയ്യപ്പെടുമ്പോഴും ഒരു നിശബ്ദ വേദന നമ്മുടെ ഹൃദയത്തില്‍ ഉറഞ്ഞു കൂടുന്നു.
സഹജീവികളെ ദ്രോഹിക്കുന്നതില്‍ നാം ആനന്ദം കണ്ടെത്തുകയാണെങ്കില്‍ അത് മാരകമായ മനോ വ്യതിയാനമാണ്. സ്വന്തം ശരീരത്തെ തന്നെ മുറിവേല്‍പിച്ച് ആനന്ദം കണ്ടെത്തുക. Self harming എന്ന രോഗത്തിന് അടിമകളാകുമ്പോഴാണ് ഈ മനോവ്യതിയാനും സംഭവിക്കുന്നത്. മഹാമാരിപോലെ വ്യക്തികളും, സമൂഹവും രാഷ്ടരവും ഇതുപടര്‍ന്നുപിടിക്ക്മ്പോള്‍ മഹായുദ്ധങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകുന്നു.
പുകയുന്ന രാജ്യാതിര്‍ത്തികളും വിദ്വേഷത്തിലും മത്സരത്തിലും അധിഷ്ഠിതമാവുന്ന നമ്മുടെ സാമൂഹിക ബന്ധ്ങളും ഒരു നാണയത്തിന്റെ രണ്ടു വശങ്ങള്‍പോലെ കലുഷിതമായ നമ്മുടെ മനോ വ്യാപാരങ്ങളുടെ പ്രതിഫലനമായി മാറുന്നു.
വൈദ്യശാസ്ത്രം പറയുന്നു നാം എത്ര ശുദ്ധിയുള്ള സാഹചര്യങ്ങളിലാണ് ജീവിക്കുന്നതെങ്കില്‍പോലും നമ്മുടെ ചുറ്റും ജീവ ഹാനി വരുത്തുന്ന മാരകമായ വൈറസുകളാലും മൈക്രോ ബാക്ടീരിയകളും നിറഞ്ഞതാണെന്ന്. ജീവഹാനിവരെ ഏല്‍പ്പിക്കുന്ന ഇവയോടുന്നും  വാളും പരിചയും എടുത്ത് നാം യുദ്ധം ചെയ്യുന്നില്ല.
നമ്മുടെ ശരീരത്തിലുള്ള ജീവചൈതന്യം ഇവയുടെ മാരകമായ ആക്രമണങ്ങളില്‍ നിന്നും അകറ്റി നിര്‍ത്തും. ആരോഗ്യകരമായ കുടുംബ സാമൂഹ്യ ബന്ധങ്ങളില്‍ നിന്ന് സംജാതമാകുന്ന പ്രഫുല്ലതയാണ് ലോക സമാധാനത്തിന്റെ അടിത്തറ.
നേരിട്ട് മുഖാമുഖം കാര്യങ്ങള്‍ പറയുന്നതും യുദ്ധം ചെയ്യുന്നതിലും ധീരതയുണ്ട്. ആ യുദ്ധത്തില്‍ ഒന്നുകില്‍ വീരമൃത്യുവരിക്കും അല്ലെങ്കില്‍ എതിരാളിയെ കൊല്ലം.. ഇതിലും ഹീനമായ യുദ്ധമാണ് ഒളിയുദ്ധം. തീവ്രവാദികള്‍ അനുവര്‍ത്തിക്കുന്ന ജഗുപ്സവഹമാ ആക്രമണപരമ്പരകള്‍...
തീവ്രവാദികളുടെ വേരുകള്‍ സമാധാനത്തില്‍ കഴിയുന്ന  നമ്മുടെ ഈ കൊച്ചു സമൂഹത്തിനും ഉണ്ട് എന്നു തോന്നുന്നു. നേരിട്ട് കാര്യങ്ങള്‍ മുഖാ മുഖം പറയാനുള്ള ചങ്കൂറ്റം അവര്‍ക്കില്ല. ഒറ്റക്ക് ഇരുളിലിരുന്ന് മറഌള്ളവരുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് പാരപണിയുന്നതാണ് അവര്‍ക്കിഷ്ടം. ഭീരുക്കളായ ഇവരില്‍ തീവ്രവാദത്തിന്റെ വിഷവിത്തുകള്‍ ഉണ്ട്. മഹായുദ്ധത്തിലേക്കു നയിക്കുവാനുള്ള വെടിമരുന്നുകള്‍ അവരിലുണ്ട്. ഇവരെ തിരിച്ചറിണം. ഷോക്ക് ട്രീറ്റ്‌മെന്റ് എന്ന നിലയില്‍ സാമൂഹകമാി ഇവര്‍ ബഹിഷ്‌ക്കരിക്കുകയും പിന്നീട് social healing ലൂടെ തിരിച്ച്കൊണ്ട്വരികയും വേണം.

Self-harming പോലുള്ള രോഗത്തിന് അടിമയായ ഇവരെ നമുക്ക് എത്രയും വേഗം അടിയന്തിര ചികിത്സയ്ക്കു വിധേയരാക്കേണ്ടതുണ്ട്. കാരണം മഹായുദ്ധങ്ങളിലേക്കും നയിക്കുന്ന തീപ്പൊരികള്‍ ഇവരില്‍ നിന്നാണ് സംജാതമാകുന്നത്.